Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΧΑΚΙ ΣΑΚΑΚΙ

Θα έλεγα οτι η πολιτική μοιάζει με το ποδοσφαιρο: Ο θρίαμβος απ την τραγωδία απέχουν ελάχιστα.
Δείτε , ας πούμε , την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ απο το 1992. Ενα εκδοτικό συγκρότημα της κακιάς ωρας , πιο κακορίζικο απο όλες μαζί τις δημόσιες υπηρεσίες, με μια εφημερίδα πιο μαστουρω κι απο υπνοστεντόν -ουτε σε εκτακτες εκλογές δεν ανακαλουσε η διεύθυνση τις άδειες - την αγόραζαν οι κομματικοί μόνο για την οικονομική συνδρομή . Μια εφημερίδα και ένα επιτελείο στη Κουμουνδούρου , που ο πρώτος πήγαινε στις δέκα και ο τελευταίος εφευγε στη μία με διάλειμμα ενα για φαγητο , ενα για καφέ και ένα για το σουπερ μαρκετ. Ιδεολογία και εφαρμογή στην πράξη .

Και στις επιδόσεις τα ίδια: Μια με τη Δαμανάκη το κόμμα βγήκε εξω απο τη βουλή , την αλλη με τον αριστερο μεγαλοδικηγόρο το κομμα έπιασε τα μαυρα χαράματα το 3% , κατατονια και αριστερή μιζεραμπιλιτέ. Συντηρητικούρα , βρώμα απο ναφθαλίνη , κατασταση πιο στάσιμη και βαρετή ακόμη και απο τα κοστούμια του κωνσταντόπουλου και τις ομιλίες του Αλαβάνου.

Κι έβλεπες και τα στελέχη να συνεδριάζουν με τις ώρες απολιθωμένοι και χαμένοι στους ιδεολογικούς λαβύρινθους τους και τα αδιέξοδα του Μαρξισμού , την ίδια ώρα που ο διπολισμός μαζευε 89 τοις εκατό - καρδια μου μην ανησυχείς δεν θα χωρίσουμε εμείς. Τσιγάρα , γόπες , λιόσποροι , φωνές και κρασιά πάνω στην ταυλα. Και απο πεζοδρόμιο, καθε μήνα τα ίδια πέντε πεντε δέκα , τη μια απεργία την αλλη αντιρατσιστικό , 17η νοέμβρη , πρωτομαγιά ΄, δημοτικές εκλογές , δώσε πάλι απεργία, " αγώνες " , μια χωριάτικη και ενα μπακαλιάρο σκορδαλιά .

Απο πίσω ένα μάτσο καθυστερημένοι ο καθένας με της ψωλής του το χαβά. Ροζα , ΚΟΕ , ΔΗΚΚΙ παντζας , ΑΚΟΑ, Συνασπισμός ,ο άλλος με το μάο, ο άλλος του Γκράμσι , ο άλλος του μπερλιγκουερ , ο άλλος ΠΑΣΟΚ . Τα ρεύματα και οι συνιστώσες ισχυαν πριν ναυαγήσει η χώρα , στεγνώσει η πιάτσα και πριν έρθει ο Τσίπρας που έκανε το κόμμα Ντουτσεικό και μυρίσει το σκοτάδι και όλη η αβυσσος. Οπως γίνεται πάντα μπροστά στην κουτάλα της εξουσίας , οι σημαίες , τα κόκκινα λάβαρα και οι εξτρεμιστικές σαχλαμάρες περι ανατροπής ( και πέναλτι) μπαίνουν στον εκάστοτε κώλο προκειμένου ο κώλος να κάτσει σε μια πολυθρόνα της προκοπής που είναι και το τοπικό μας ζητούμενο.

Τώρα όμως ήρθε, ήδη έχει έρθει η pay back time. Τριάντα χρόνια γελούσαμε με τους δεκαπέντε μουσάτους και τα δυο τρία -οχι παραπάνω- κοντοπόδαρα ταγαροφόρα της αδειας πλατείας.
Τωρα οι γραφικοί του χθές έχουν ήδη μπουκάρει χωρίς τα πάνινα χακί σακκάκια , σε όλα τα σαλόνια ,στο ΔΟΛ στο ΜΕΓΚΑ , στο Μεγάλη Βρετανια πρωινό με τους πρέσβεις , ολες οι θύρες ανοιχτές. Η ίδια ιστορία πάντα . Με εκλογές δεν πρόκειται να υπάρξει σωτηρία , είτε κομουνισμο γυρεύετε είτε φιλελευθερισμό θέλετε , είτε απλά να γενείτε ανθρωποι αν θέλετε.

Μ αρέσει που τους λέμε και βλάκες τουτους τους μουσάτους με τα στριφτά.



Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΤΣΙΠΡΑΣ

Eπισυνάπτω μια γνώριμη καθημερινή σκηνή του εθνικού χαβαλέ , για τον ερμηνευτή της όμως πάντα πολύ σοβαρή : Υφος οργισμένο και λόγια ξυράφένια: " Μα δεν βρέθηκε ένας μωρέ , Ενας , να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να τους πει" ....ακολουθεί η εκάστοτε μπαρούφα που θα έλεγε ο Χ χατζηκρεμμύδας αν ήταν ο ίδιος στη Βουλή, στο Γιουρογκρουπ , στον ΟΗΕ.

Μετά και απο τις τελευταίες γελοίες εξελίξεις που στην ουσία δεν υπάρχει καμμία εξέλιξη , καταλάβαμε οτι η άνοδος του Σαμαρα στην εξουσία, ηταν ένα κακόγουστο ανέκδοτο. Θεωρώ οτι ζήσαμε την τριετία με τα χοντροειδέστατα τα πιο ξεδιάντροπα ψέματα απο την εποχή Δηλιγιάννη ή την εποχή του Ντέμη του νικολαιδή. Τετοια ψέματα κύριοι , δεν τα έλεγαν ούτε τα καμάκια στη Ρόδο. Η επιτυχία του Σαμαρά ήταν οτι ευτυχώς δεν κυβερνά η Νουδου μόνη της , αλλα συγκυβερνά με το αναποφευκτο ΠΑΣΟΚ - τα ζόμπι βγήκαν απο τον τάφο και ενα κομμα μνημονιακών αριστερων , τη ΔΗΜΑΡ , με ανώτερη πολιτικά στιγμή μεχρι τωρα , το οτι βασικό της στέλεχος γαμάει την κόρη της Ντορας . Η κόρη της ντόρας δίδεται εθιμικά σαν έπαθλο , σε όποιον στεφεται συστημικός επιτέλους στη χωρα τούτη , όπως γινόταν και παλιά, που οι αρχηγοί βαρβαρων γερμανικών φυλων , παντρευονταν βυζαντινες ή ρωμαιες πριγκηπισες για λόγους διπλωματικούς και ειρηνευσης.

Σαιχεντελικ τρανς δηλαδή . Ψιλοοικουμενική θέλανε να κάνουν και αυτό επέτυχαν αυτοι , ξέρουμε ποιοί , ο Βαρδής , ο Μπομπολας και ο "Μπαιραχτάρης οβελιστήρια" .

Καλά κάνει λοιπόν ο Τσίπρας , ο Μηλιος και ο λαφαζάνης οίνος λευκός ξηρός που συνεχίζουν το παραμύθι απο εκεί που διεκόπηκε. Καλά κάνει κι ο Καμμένος με τους αλλοπαρμένους του δελαπατρίδηδες , καλά κάνει κι η Χ.Α που έδωσε λόγο επιτέλους και στα παιδιά των τεχνικών επαγγελματικών λυκείων που τα είχαν όλοι στο κλάσιμο.
Ας λέει ο καθένας οτι θέλει πιά. Υπάρχει το δεδικασμένο αντώνη.
Φυσικά μην περιμένει κανείς να γίνει το παραμικρό . Τα αντιμνημονιακά ιπποτικά έπη, το έπος του Διγενή και τα αλλα παραμύθια , οι αποζημιώσεις και οι λεονταρισμοί τύπου Γλέζου και Αλέκας ,είναι για να τα βλέπουν οι εκατομμυρια γιωτάδες , σαν κι αυτούς που συγκινήθηκαν με τη συνέντευξη του αρχηγού ΓΕΝ στη ρηελ νιουζ της κυριακής.

Είναι πασιφανές άλλωστε οτι οι συσκέψεις του γιουρογκρουπ με Σοιμπλε, Μερκελ, είναι μια πολυ ψυχοφθόρα διαδικασία που μπορεί να ξευτιλίσει οιονδήποτε παλληκαρά . Οπως συνηθιζε να ξευτιλιζει ο Στάλιν τους πρωην συντρόφους του στα μπουντρούμια ( Βλ Αρθουρ Κεσλερ ) και οι οποίοι επειτα απο το σοβιετικο σωφρονισμό , βγαίνοντας έξω ,κατέθεταν οτι ήταν εχθροι του σοσιαλισμου και του λαου και αξιζαν εκτέλεση... Τετοια φάση.




Υ.Γ Βρίζουμε τους βουλευτές και τους κυνηγάμε και καλά κάνουμε . Απο την άλλη όποτε βλεπω π.χ στην εκπομπή της Σταη να υπάρχει και ετερος καλεσμένος εκτος πολιτικής , π.χ καποιος ηθοποιός, αποδεικνύεται πάντα κι ο πιο μαλακας του πάνελ.


Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΣαββΆτο

Aποφασίζουμε να κατεβούμε Σαββατό βραδο στο Κέντρο , για να αφουγκραστούμε το σφυγμό της θρυλικής αθηναικής νύχτας . Χιλιοτραγουδισμένης βέβαια τώρα πια, μόνο απο το φρη πρές τύπο , που συνηθίζει να υποδεικνύει - μετά απο το insert coin - στα αμέτρητα ζωντόβολα, που να πάνε να φάνε , πώς να πάνε να πιούν και τα λοιπά . Ο λαός ακολουθεί υπνωτισμένος , όπως τα ποντίκια τον μαγικό αυλό.
Για πολλούς , η νυχτερινή αναγέννηση του κέντρου με τα δεκάδες εστιατόρια , τα κουκλίστικα φαγάδικα και τα κλαμπάκια , σηματοδοτεί μια επιστροφή του κόσμου προς την πιο "παρείστικη" διασκέδαση , σε εναν πιο κοινωνικό τρόπο ψυχαγωγίας , πιο ποιοτικο και πιο οικονομικό σε σχέση με τις νύχτες στα μπουζούκια και τα σκληρά κλάμπς με "πόρτα" . Θα λέγαμε οτι θυμίζει την αλλοτινή επιστροφή στις μπουάτ .
Αρχίδια καπαμά βεβαια και να χαμε να λέγαμε . Αν εβρεχε πάλι εκατόευρα , όλος τούτος ο κοσμάκης που τώρα την έχει δεί αλτέρνατιβ και σνομπ στη γκλαμουριά και το δήθεν , θα γύριζε με τις μπάντες στα Βιλα Μερσέντες στα μπουζουκια και τη Βανδή .
Ουδεμία μορφωτική - πνευματική ανοδο δεν συνετελέσθη εν τω μεταξύ , απλά έχει ενσκήψει μιζέρια , αφραγκιά και πίκρα , που πρέπει να ιδεολογικοποιήσουμε κοροιδεύοντας επι της ουσίας τα μούτρα μας . Δηλαδή μετα απο τη χούντα που το ρίξαμε στο Θεοδωράκη , Χατζηδάκη , Ξαρχάκο τι έγινε; Σάμπως εξωραιστήκαμε πριν ή μετά ; Αμέσως κυλήσαμε στον Σαλαμπάση και στα παιδιά απο την Πάτρα.

Η πιάτσα του κέντρου είναι ότι πιο βαρετό εχει συμβεί στη νυχτα , απο το χειμώνα 1941-42 . Ο κάθε μαλακοπιτουρας μπαρόβιος , που έκανε μιαν γύρα στο Βερολίνο , στη Νεα Υόρκη και κυρίως τη Βαρκελώνη τη μούσα της αξυρισιάς και της συριζοαριστεράς , νοικιάζει έναν χώρο σε ένα απο τα δεκάδες βρώμικα αλγερινά σοκάκια , βάζει δέκα μπουκάλια στη σειρά, έναν εξτραβαγκάνζα πολυέλαιο και αρχίζει να σερβίρει ποτά . Ολα τα κλαμπάκια μοιάζουν το ένα με το άλλο όπως τα προπατζήδικα μεταξύ τους. Αμ ο κόσμος ; Κρατάς την κοιλιά σου απο τα γέλια. Πάνω στο πεζοδρόμιο πέντε χιπστεράκια να βλέπουν βιντεάκια απο το I Phone " γαμαει φιλε , γαμάει τα σπάει , πωπω γαμάει". Ο αλλος πιο κάτω έφερε και το σκύλο του κι όλη η παρέα εχει πέσει με τα μουτρα και τον πασπατεύει , κατι βαλσαμωμένα ζευγαράκια που βγήκανε έξω για να αποδείξουν σε εαυτούς και φίλους οτι ζούνε ακόμη και πλακώνονται στα χασμουρητά και μια τρελλοπαρέα που νομίζει οτι βρίσκεται σε τσακίρ φαση και θα ξεσηκώσει όλο το μαγαζί "μαρια μου σηκώσαμε όλο το μαγαζί στο πόδι" . Ξυστά περνάει ο άλλος με το ποδήλατο μες στο στενό και απο πίσω ακούς " Γιαννη γιάννη" - φωνάζουν δυο μπάζα . Ο γιάννης κατεβαίνει , αφήνει το ποδήλατο να πέσει στα πόδια του και αρχίζει να στρίβει τσιγάρο , εξιστορώντας πόσο κομματια έγινε εχθές βράδυ και σήμερα δεν θέλει να πιεί αλλα πέρασε μιαν βόλτα να δεί τι παίζει. Οι άλλοι μιλάνε ισπανικά για να τα μάθουν πιο γρήγορα και οι αλλοι έχουν πιάσει κουβέντα με το μπαγκλαντεσιανό που πουλάει λουλούδια - υποτίθεται ακομπλεξάριστοι αντιρατσιστές.
Επειδή μάλιστα η όλη σαχλαμάρα τέμνει όλους οριζόντια όπως είπαμε και στο προηγούμενο κείμενο, μένει το ντύσιμο για να αναδειξει το προσωπικό υφος και στιλ. Με αποτέλεσμα τα κοκκινα πατελόνια , τα πιρσιγκ εδω και κει , το τατου στη ράχη και οτι αλλη μαλακία έρχεται στην αδεια κεφαλή του καθενός.


Το να μιλήσεις για τη νύχτα στο κέντρο , π.χ ας πούμε για την Αγία Ειρήνη , χωρίς να αναφερθείς στη γκέυ κοινότητα, είναι σαν τον καμπούρη στο Φρανκεσταιν τζούνιορ - "ποιά καμπούρα" . Είναι σαφές οτι απο τους επίγειους ψεκασμούς που έλαβαν χώρα στον τόπο μας απο τους ομίλους Λυμπέρη Κωστόπουλου, το μόνο που απέμεινε στην εθνική κενη κλαβα ,είναι το γκέυ φρέντλι στάιλ που μας επέβαλαν. Τώρα που εχάθησαν όλες οι πέριξ της τηλεόρασης και του λαιφ στάιλ τύπου δουλειές (του ποδαριού) είναι να τους κλαίνε οι ρέγγες. Φτώχεια κι ομοφυλοφιλία κομπολοι διχως χάντρες.


Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

Πιστεύω οτι αν κάποιος αναζητούσε την απόλυτη ηλιθιότητα, θα την συναντούσε επιτέλους σε μια μάζωξη ελλήνων. Στις λαικές συναθροίσεις μας , βγαίνει με φόρα στην επιφάνεια η ultρα εγκεφαλική παράλυση και η εθνική τετραπληγία, με τρόπο καταλυτικό κι αποστομωτικό. Στις ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες, στα σχολεία που οι γονείς περιμένουν τα βλαμμένα, στις πολιτικές συγκεντρώσεις κατεξοχήν , στις εορτές, στα βαφτίσια, ακόμη και στο μεσημεριανό οικογενειακό τραπέζι σ αυτή την τόσο ομορφη και θεία μαζωξη ,η διανοητική αγκύλωση παραμονευει , παρευρίσκεται και μας συντροφεύει σαν τσιγγάνικη κατάρα .

Και τώρα ,ας πούμε, με την κρίση, που ψαχνει άκρες ο λαός να τη βγάλει φθηνότερα , ορισμένοι που ακόμη προφανώς δεν κατάλαβαν τίποτα, καταφεύγουν σε συλλογικότητες αναζητώντας -λεει- παλιές χαμένες αξίες όπως η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια , η αλληλουποστήριξη και άλλες τέτοιες ευηχες χριστιανοσοσιαλιστικές μεγαλοστομίες του κώλου .Στα χαριστικά ανταλλακτικά παζάρια, οι έλληνες αυτοοργανώνονται και ψάχνονται αφού ξαφνικά κατάλαβαν πόσο μαλάκες ήταν τόσα χρόνια. Στα παζάρια βέβαια πρωτοστατούν, σαν ετοιμοι απο καιρό , οι αριστεροί της συνοικίας , οι τύποι του "σας τα λεγα εγώ" , οι οποίοι μόλις ακούστηκε το κράχ , βγήκαν στη γύρα σαν τους χοχλιούς .Θα έλεγε κανείς οτι τα παζάρια είναι επι της ουσίας μια αυθόρμητη λαική αντίδραση ενάντια στη απότομη φτώχεια ,αφου μας έφαγε τα φράγκα ο Ρέμος, πολιτικοτακτικιστικα είναι αλλη μια οργανωμένη παγίδα της αριστεράς να μαζέψει κόσμο σαν τους Ιεχωβάδες , ενω θεωρητικά θα έλεγα οτι είναι μια προπόνηση για το πώς θα λειτουργήσει η οικονομία , αν πάρουν την εξουσία π.χ οι τροτσκιστές .Οπότε και Θα ανταλλάζουμε δηλαδη ,τις φορεμενες κάλτσες με αυγά .

Στο ανταλλακτικό παζάρι του Βύρωνα Καισαριανής και δεν συμμαζεύεται, συναντήσαμε τον τάκη 65 χρονών που η κρίση του έκλασε μια μάντρα, αφου είναι ανεργος απο την εποχή που λίμπερο στον απολλωνα Αθηνών ηταν ο Φαμπιάτος. Αλλάξαμε πορεία να αποφύγουμε τη σίγουρη τσιγαροτράκα του και συνεχίσαμε επιθεωρώντας τους πάγκους, στους οποίους γαλαντόμα και συγκινητικά , οι συμμετέχοντες εξεθεταν τις πραμάτειες τους, με βασική αρχή το "το δικό σου σκουπίδι , ο θησαυρός του αλλου".

Είδαμε ενα καφέ σταυρωτο σακκάκι απο πρώην κοστούμι χωρίς το πατελόνι, είδαμε τα ντιβιντι και τα σιντι που δίνει η ρηελ νιουζ και το ΘΕΜΑ, βρήκαμε μια σειρά απο μπαμπουσκες αλλα λειψή , την εγκυκλοπαίδεια "Για σας Παιδιά" , ενα τηγάνι χωρίς χειρολαβή, ολη τη θρυλική σειρά του ELECTRIC BLUE , ενα ντι βι ντι με τα γκόλ του ακρατητου στην Α εθνική, μια φωτεινη ηλεκτρική γιρλάντα "ευτυχισμένο το 2008" , βρήκαμε το συλλεκτικό πλεημπου με τη γυμνή φωτογραφηση της Πωλίνας αλλα ειχαν κολλήσει οι σελίδες καθώς και το δε μπεστ των CITY αλλα χωρίς το Am fenster μέσα. Δηλαδή αν το είχε το am fenster τι θα γινόταν ; σχολίασα μέσα μου.

Στον συλλογικό διεθνή - διεθνιστικό τελικά - μπουφέ, είδαμε την Κυρια Μαρία που έφερε και καλά ένα τσουκάλι με κουνουπίδι και μπρόκολο βραστο για να τη πέσει όμως κατόπιν -καπως ανισα- στο ψητό κατσικάκι που έφερε ένας αλλος και να το ξεκωλιάσει , προκαλώντας κακή εντυπωση στους διοργανωτές. Εντύπωση μου προκάλεσε οτι το γεμιστο κοτόπουλο που έφερε ενας πακιστανός ο μωχάμετ τάδε , ενω έδειχνε υπέροχο , δεν το ακούμπησε κανείς,


Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΠΑΝΑΓΟΥΛΑ

Σαραντα χρόνια κοντευουν απο την πτώση της χούντας και δυο φράσεις μοναχά ακούω τωρα πιά που χουν ξωμείνει πεισματικά κι αγέρωχα , να περιγράφουν ολόψυχα τι παίχθηκε στην επταετία :

1) Που σαι ρε Παπαδόπουλε.

2) Η Χουντα (ή η δικτατορια ενίοτε) σας πήγε στο ουέμπλει.

Το δυνατό κι ελληνικό είναι οτι τα δυο αυτά αντικρουόμενα λεκτικά σχήματα, πολλες φορές εκστομίζονται απο το ίδιο πρόσωπο ακόμη και μεσα σε διαστημα δέκα μόλις λεπτών κι οταν μοιραία κ αιώνια η κουβέντα γυρίζει απο την πολιτική, στο ποδοσφαιρο.
Οι βαριές αυτές κουβέντες - χοντράδες, αφηγούνται θαυμάσια και το λαβωμένο πανεθνικό εγκεφαλικό μας γράφημα.

Τόσο μεγάλο σουξέ εκανε η επταετία και τέτοιο γκέλ στον κοσμο , που οι μισοί ελληνες κοκορευονται οτι της αντισταθηκαν και εκδιώχθηκαν άσχημα απ αυτήν. Στα πολιτικά βιογραφικά , η δίωξη απο τη χούντα μπαίνει πρώτη πρώτη. Ακόμη και μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα μες την επταετία, θεωρείται καταπληκτικό τεκμήριο αντίστασης και πάλης, ευεργετικό ως προς την συγκομιδή ψηφοκοιτασμάτων.Τουλάχιστον παλιότερα.

Τετοια επιτυχία είχε η μεταπολιτευση , που οι μισοι έλληνες θέλουν να κάψουν τη βουλή , ακόμη και μερικοί απο αυτούς που πανηγυριζαν το 74 στο αεροδρόμιο και ουδείς βουλευτής μπορεί να κυκλοφορήσει έξω στην πρωτεύουσα ,εκτός απο τους εντελώς αντεργκραουντ απο τα γρεβενά , τη θράκη και την ιεράπετρα.

Τέτοια είναι η μαλακία ολούθε, που ο Τσίπρας προτείνει στα σοβαρά τον Βαξεβάνη για υπουργό και ο μόνος που μπορεί να τα βάλει πειστικά με την Χ.Α είναι ο Αδωνις.