Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Φαυλόπουλοι

Σε συνέχεια σχολίου του ορκισμένου εχθρού της "δημοκρατίας" Βάρσου για τους ιδιοτελείς σκοπούς της εξουσίας που πολλές φορές κρύβονται πίσω από "πατριωτικά" λόγια και πράξεις καθώς και της σκέψης του Βαψομαλλιά για την εφικτή Πολιτεία.

Aνατέμνοντας την αποσύνθεση της "κατακερματισμένης κοινωνίας της ιδιοτέλειας" που ανέφερα σε προηγούμενες αναρτήσεις, παρατηρεί κανείς σε πρόσφατη αρθρογραφία (βλ. Καθημερινή, Βήμα Κυριακής 15.02.09), ότι οι ρίζες του φαινομένου ανάγονται στα χρόνια της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους, η μορφή-κακέκτυπο του οποίου δεν προέκυψε από μακροχρόνιες ιστορικές ζυμώσεις αλλά από την επιβουλή του ξένου παράγοντα.

Η πολιτική λειτουργία του νέου κράτους συνέχισε να πολιορκείται από τους "μεσάζοντες" της εξουσίας. Προσαρμοζόμενα στην νέα πραγματικότητα, τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα ανασυντάσσονται ταχύτατα την αυγή της δημιουργίας του νέοελληνικού κράτους. Διεκδικούν, με την μορφή αλληλοσπαρασσόμενων φατριών, κομμάτι από την λεία και την δημόσια περιουσία, κάτι που πολύ σωστά διαπιστώνει από τότε η Αριστερά. Τότε, όπως και σήμερα, η πολιτική λειτουργία εκφυλίζεται σε μάχη για την νομή της εξουσίας ενώ η πραγματική διαχείριση του κράτους υποβαθμίζεται σε πάρεργο.

Οι έλληνες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν οργανωμένοι σε αστικά κέντρα αλλά σε μικρές κοινότητες της υπαίθρου. Εθισμένοι στην μακραίωνη ξένη επικυριαρχία, είχαν επαφή με την (οθωμανική) εξουσία μόνο μέσω μεσαζόντων. Η μετάβαση στο νεοσυσταθέν κράτος δεν άλλαξε δραματικά την εικόνα καθώς την Οθωμανική διαδέχθηκε η Βαυαρική επικυριαρχία δια των εντεταλμένων θεσμικών οργάνων του νέου κράτους (Βουλή, κυβέρνηση, δημοσιοϋπαλληλία), θεσμοί ανεξέλεγκτοι που ΔΕΝ λειτουργούσαν με γνώμονα την βούληση και τα συμφέροντα των Ελλήνων της υπαίθρου. Μοιραία, το νέο σχήμα του "εθνικού κράτους" δεν άργησε να ταυτιστεί στις συνειδήσεις των ελλήνων με την απελθούσα εξουσία του "τούρκου αγά". Η επαφή του λαού με την εξουσία απαιτούσε εκ νέου την μεσολάβηση εκμαυλισμένων μεσαζόντων.

Κάπως έτσι λοιπόν έχουμε διαχρονικά εκπαιδευθεί να θεωρούμε την εξουσία ώς τύραννο δυνάστη και οχι ως εργαλείο ανάπτυξης της χώρας. Μόνον ως μέσον προσπορισμού ατομικού οφέλους με ρουσφέτια και κομματικούς μεσάζοντες, με την ελπίδα να αρπάξουμε κι εμείς ένα ισχνό κομμάτι από την θηριώδη λεία. Ως αποτέλεσμα, η διαφθορά διαπερνά όλη την σπονδυλική στήλη της κοινωνίας, ενώ ο λαϊκισμός ντύνει εσχάτως και με ταξικά ηθικό μανδύα την μικροδιαφθορά.

Το χειρότερο είναι ότι, λυσσαλέα, σε κάθε εκσυγχρονιστική απόπειρα μείωσής του υπέρογκου κράτους και επιβολής της αξιοκρατίας, αντιδρούν παραδοσιακά οι καταληστευτές του, τα παράσιτα και οι κάθε λογής μεσάζοντες που ζούν απ' αυτό. Η αριστερή φρασεολογία υποστηρίζει, γιατί να περιορίσουμε το κράτος και δεν καταργούμε αντίθετα τα παράσιτα, τους καταληστευτές και τους μεσάζοντες. Η απάντηση κρύβεται στις "χρονικές νησίδες" εκσυγχρονισμού που παρατηρήθηκαν αναμφισβήτητα στην Ελλάδα (πρώτες τριετίες Τρικούπη, Βενιζέλου, Κων.Καραμανλή, Σημίτη), όπου όταν επιχειρήθηκαν ήταν αφενός περιορισμένες χρονικά, αφετέρου ποτέ δεν τόλμησαν να αγγίξουν τον αξιακό πυρήνα της διαφθοράς, την ρίζα της κακοδαιμονίας.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η φαυλοκρατία εμπλουτίστηκε με την πάροδο των ετών. Στα χρόνια της "Αλλαγής" η φαυλοκρατία "βάθυνε και πλάτυνε" καθώς νέα, εξίσου αδηφάγα τρωκτικά μέλη προστέθηκαν, όπως οι πανίσχυρες συντεχνίες του δημόσιου τομέα, οι στρατιές κομματικών "κοινωνικών αγωνιστών" υπό το πρόσχημα των επί δεκαετίες πολιτικά αποκλεισμένων ελλήνων.

Πρόσφατο πατεντάτο παράδειγμα φαυλοκρατίας οι εξαγγελίες της σημερινής ηθικολογούσας κυβερνητικής παράταξης η οποία μετά από πενταετή παρουσία στην εξουσία, ανακάλυψε ξαφνικά την ανάγκη διάλόγου από μηδενική βάση (!!) για την Παιδεία. Δηλαδή, μία κυβέρνηση χωρίς πυξίδα και στρατηγικούς στόχους για τη χώρα. Μοναδική στρατηγική, το γάντζωμα στην εξουσία της εν λόγω φατρίας και των συνδεόμενων μ' αυτήν συμφερόντων, διά του βασανιστικού ροκανίσματος του χρόνου. Στις καλένδες η επίλυση των προβλημάτων και στρίβειν δια του "διαλόγου" από τις ευθύνες. Τι μεγαλύτερη απόδειξη ότι μας κυβερνούν διαχρονικά οι φαυλεπίφαυλοι. Και πόσο πληκτικά επαναλαμβάνεται η οικτρή διάψευση των προσδοκιών.

Θα μπορούσε άραγε μια πεφωτισμένη ελίτ να αντικαταστήσει το σημερινό εσμό του αστείου πολιτικού προσωπικού και να τιθασεύσει τις παγιωμένες νοοτροπίες? Και πως θα δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις δημιουργίας της? Στα εκατό χρόνια από την άνοδο Βενιζέλου στην εξουσία (1909), θα ήθελα την συμβολή των πιο παθιασμένων από μένα σε θέματα ιστορίας, συζητητών για μία περίοδο όπου η αδύναμη Ελλάδα, υπό πεφωτισμένη ηγεσία και επιδέξια διακυβέρνση, μεγαλούργησε τουλάχιστον στον στρατιωτικο-διπλωματικό τομέα.

75 σχόλια:

Marwood είπε...

Φαντάζομαι ότι το ερώτημα στο τέλος είναι ρητορικό μια και η απάντηση είναι εύκολη και το ξέρουμε όλοι. Φυσικά και δεν υπάρχει ελπίδα με το υπάρχον προσωπικό. Πόσες δηλαδή ευκαιρίες να τους δώσεις? Αν ήσουν μάνατζερ τους δεν θα τους είχες πετάξει έξω με τις κλωτσές? Σοβαρή ελίτ δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει μιας και η παιδεία είναι BLR (Beyond local repair).
Άλλη ερώτηση έχεις?

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

@Marwood:
Τώρα τελευταία σε βλέπω να στάζει μέλι ο στόμας σου, με όποιον σχολιάζει ή κάνει αναρτήσεις εδώ μέσα. Άμα δεν σου αρέσουν ρε φίλε, σβήστο το blog να τελειώνουμε. Τί πάει να πει "Άλλη ερώτηση έχεις;". Αν όχι, έχω εγώ μία: Μήπως είσαι ο Καραϊσκος; Γιατί τέτοιο εξυπνακισμό και αγένεια μόνο από τον Καραϊσκο έχω δει εδώ μέσα. Αν αποφασίσεις να μην το σβήσεις, άσε τους άλλους να γράφουν ότι γουστάρουν, όσο βαρετά κι αδιάφορα κι αν σου φαίνονται.
Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με καμία από τις 2 options

Marwood είπε...

To μπλογκ θα συνεχίσει γιατί α. προσφέρει υπερεσίες στις τέχνες και στις επιστήμες και β. αποτελεί ενα μετερίζι για να εκφράζει τις σοβαρές απόψεις του ο Καραϊσκος ΑΚΑ ο Μάρκος Λεζές της Αριστεράς

Marwood είπε...

Εντάξει ίσως είμαι υπερβολικός, επειδή είναι και μορφονιός, τρυφερός και καλλιτεχνική φύση, θα έλεγα ότι είναι ο Θάνος Καλλίρης της Αριστεράς

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Όσον αφορά αυτά που έγραψες:

Παντού η επαφή του λαού με την εξουσία απαιτεί μεσάζοντες. Αυτό θα πεί κοινοβουλευτική δημοκρατία. Από τη στιγμή που οι μεσάζοντες αυτοί, εκλέγονται στα πλαίσια εκλογών από το λαό, αυτό σημαίνει ότι ΚΑΙ θα τον παραμυθιάζουν ΚΑΙ θα του ικανοποιούν ρουσφέτια. Στην Αμερική καλύτερα είναι νομίζεις; Εδώ ο Ron Paul που είχε αναφέρει ο Marwood ως την πιο σοβαρή περίπτωση (που συμφωνώ ότι είναι) έχει φάει το κράξιμο του αιώνα από τα αμερικανικά ΜΜΕ γιατί έχει καταφτιάξει την εκλογική του περιφέρεια με κρατικά κονδύλια. Εσύ δηλαδή τί περίμενες; Ότι οι βλάχοι στο Texas θα τον ψήφιζαν γιατί κατέουν τί είναι ο απομονωτισμός και οι Founding Fathers;
Άσε που εκεί επισήμως υπάρχουν και τα lobbies, οργανωμένες δηλαδή ομάδες επηρεασμού των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού προκειμένου να περάσουν νομοθετικά τα συμφέροντά τους, με άλλα λόγια ρουσφέτια όχι σε ιδιώτες όπως εδώ αλλά σε μεγαλύτερα συμφέροντα (όχι ότι δεν υπάρχουν lobbies κι εδώ απλά κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε).
Άρα το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, αλλά παγκόσμιο και εγγενές της κοινοβουλευτικής "δημοκρατίας".

Δε φτάνει δε, που ζεις στην πιο φιλελεύθερη χώρα του κόσμου, την Ελλάδα, την κατηγορείς κιόλας;

Εσύ πιστεύεις δηλαδή ότι οι φόροι σου πάνε στο υδροκέφαλο κράτος ή στις τσέπες των Βουλγράκδων; Των μόνων δηλαδή γνήσια φιλελεύθερων μιας και βάζουν "το ατομικό τους συμφέρον πάνω από αυτό του συνόλου", όπως διατείνεται η ιδεοληψία σου κε φιλελεύθερε; Διότι ή επιχειρηματική δραστηριότητα των ανθρώπων είναι η πολιτική.

Α, ξέχασα και των πραγματικών επιχειρηματιών "που το κράτος τους καταπιέζει στην άσκηση της οικονομικής τους δραστηριότητας". Έλα ρε Τουντζάρη τώρα... Για να δούμε λοιπόν και την καταπίεση (υπερβολικοί φόροι, γραφειοκρατία κλπ)

Φόροι; Ποιοι φόροι; Έχεις δει εσύ επιχειρηματία στην Ελλάδα να πληρώνει φόρους;
Όλοι απαλλάσσονται κάθε χρόνο με λογιστικά κόλπα. Επιστροφή φόρου παίρνουν οι άνθρωποι. Μόνο οι μαλ΄κες οι μισθωτοί πληρώνουν. Αλλά σύμφωνα με την ιδεοληψία σου καλά να πάθουν κι αυτοί αφού δεν έχουν την ικανότητα να ασκήσουν ατομική επιχειρηματική δράση, είναι δηλαδή λιγότερο ικανοί από τους επιχειρηματίες.

Γραφειοκρατία; Ποια γραφειοκρατία; Αυτή που τυπικά απαιτεί 20 χαρτιά και που ο επιχειρηματίας παρακάμπτει με 100 ευρώπουλα στον διεφθαρμένο λιγουρο δημόσιο υπάλληλο; Πες μου εσύ άλλη χώρα στον κόσμο που ανοίγεις επιχείρηση και λειτουργείς κανονικά χωρίς να έχεις ΟΥΤΕ ΕΝΑ επίσημο χαρτί, όπως γίνεται εδώ. Πες μου ΜΙΑ χώρα στον κόσμο ρε Τουντζάρη(εκτός των αφρικανικών και λατινοαμερικανικών)

Κρατικός Έλεγχος; Ποιος κρατικός έλεγχος; Εκτός του ότι οι τεμπελχανάδες της εφορίας δεν πάνε ποτέ για έλεγχο (αλλά για καφέ), τους χώνει ο επιχειρηματίας ένα χαρτζηλίκι άμα τη εμφανίσει τους, και συνεχίζει εσαεί να κλέβει το κράτος. Ακόμα και τη δουλειά τους να κάνουν σωστά, παίρνει ο φιλελεύθερος επιτηδευματίας τηλέφωνο το πολιτικό κονέ, το θέμα παύει να υπάρχει και οι υπάλληλοι παίρνουν δυσμενή μετάθεση γιατί τόλμησαν να ενοχλήσουν τον κο Χατζηπαπάρα.

Για να μην συνεχίσω (γιατί έχω κι άλλα άμα δεν σου φτάνουν αυτά), η χώρα αυτή αποτελεί ένα θαυμαστό μίγμα κρατικής σοβιετίας και άκρατου φιλελευθερισμού των κατοίκων της, οι οποίοι έχουν γραμμένο το κράτος στα παπάρια τους κανονικότατα και υπερασπίζουν με λύσσα το ατομικό τους συμφέρον έναντι του κοινωνικού συνόλου (του κράτους δηλαδή). Όπως κι όλες οι τριτοκοσμικές μπανανίες δηλαδή.
Να λοιπόν τα αποτελέσματα της ιδεοληψίας σου κε φιλελεύθερε..
Όπως καταλαβαίνεις ο φιλελευθερισμός είναι ακριβώς το ίδιο με την αναρχία αλλά με έμφαση στην οικονομική δημιουργικότητα του ατόμου. Ουτοπία και τρίχες κατσαρές δηλαδή, γιατί όπως και η αναρχία απαιτούν ΠΑΙΔΕΙΑ από το άτομο. Η οποία ούτε υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ, παρά μόνο ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ και της ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ(και αν...). Αν διαφωνείς, κάνε μια βόλτα στην ελληνική επαρχία, όπως και στην αμερικάνικη αλλά και σε κάθε επαρχία του κόσμου να δεις τί βλαχοζώα κτηνάνθρωποι κυκλοφορούν, με μότο "εγώ να μαι καλά".

Οι Αμερικανοί φίλε μου είναι άνθρωποι, γιατί:
1)Είναι πιο εργατικοί, γιατί αναγκάζονται να είναι προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα (αν κάποιος θεωρεί την καταδίκη σε πείνα αν δε δουλέψεις, ως μη μορφή κρατικής βίας να μου το πει και μένα. Θεωρητικά οι κοινωνίες φτιαχτηκαν για να προστατεύει ο ένας άνθρωπος τον άλλον, όχι για να αφήνει ο ένας τον άλλο να πεθαίνει της πείνας. Όταν συντελείται κάτι τέτοιο είναι κρατικη βία, είτε σας αρέσει είτε όχι. Προσωπικά συμφωνώ με αυτή τη βία)
2)Έχουν περισσότερη εθνική συνείδηση από εμάς και δεν κλέβουν την εφορία, (γιατί κατ εσέ κε φιλελέφτερε κακώς υπάρχουν έθνη) και
3)Υπάρχει αυστηρό κράτος (IRS) το οποίο τους μή έχοντες εθνική συνείδηση τους αποκεφαλίζει αν διανοηθούν να μην πληρώσουν φόρους, όσο μεγάλοι κι αν είναι αυτοί. (Γιατί εσείς μιλάτε για λιγότερους φόρους, οπότε τα κράτη θα εξοπλίζονται μάλλον με σφενδόνες όταν εξαφανιστούν οι φόροι, προκειμένου να διασφαλίζουν τις περιουσίες των φιλελεύθερων πολιτών τους).

Υ.Σ. ΕΛΑ ΡΕ ΤΟΥΝΤΖΑΡΗ ΤΩΡΑ..ΕΛΑ ΡΕ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΤΩΡΑ ΜΕ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥΣ, ΑΝΑΡΧΙΕΣ ΚΑΙ ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΤΣΑΡΕΣ.. Έλα σε 50.000 χρόνια (που θα έχει -αν έχει- αλλάξει το μοντέλο του Homo Sapiens) να μου τα πεις αυτά. Μέχρι τότε καλό είναι να είμαστε ρεαλιστές..)
Και να μην βιαστούν πάλι κάποιοι να με χαρακτηρίσουν εξυπνιτζή γιατί θα χυθεί μελάνι σε αυτό το μπλογκ....

Marwood είπε...

Εγώ Βάρσε ας υποθέσουμε ότι συμφωνώ με αυτά που λες. Το ερώτημα παραμένει ποιός και με ποιά μαγκια θα αναλάβει να γίνει Φύρερ μας, για να μας οδηγήσει τέλος πάντων στο κάτι καλύτερο. Γιατί για να έχει ελληνική υπηκοότητα το βλέπω λίγο χλωμό...

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Εσύ μπορεί να συμφωνείς, αλλά υπάρχουν κάποιοι άλλοι εδώ που είναι όλοι μέρα στο e-rooster. Γι αυτούς λέω...

Marwood είπε...

Υπάρχουν και κάποιοι στο e-chicken (καραϊσκος)

Marwood είπε...

Κλείνοντας, να πω ότι αν ο Καραϊσκος είναι ο Μάρκος Λεζές της αριστεράς, ο Τρούμαν χωρίς αμφιβολία είναι ο Κώστας Παληός του φιλελευθερισμού...

Marwood είπε...

Πρέπει να σας πω πολυπληθές κοινό μας, ότι δέχομαι καταιγισμό emails από αναγνώστες και κυρίως αναγνώστριες (όπως αυτοπροσδιορίζονται) που ζητούν μανιασμένα και απεγνωσμένα να διαβάσουν (ρουφήξουν?) τα κείμενα του Μάρκου, που τα 'βαλε φωτιά σε μια κρίση σωφροσύνης και υπεθυνότητας απέναντι στις επόμενες γενιές, μια ταραγμένη νύχτα του Φλεβάρη του 09.
Δια τούτο, από αύριο θα ξεκινήσει Φεστιβάλ Καραϊσκου και το κρασί δωρεάν, καθώς θα αναρτώ καθημερινώς και από ένα περισπούδαστο μπουρδολόγημα-βαρετούργημα του "καταραμένου" αυτουνού Λουδο-βουκόλου πουρολάγνου ποιητή της αριστεράς και της επανάστασης.
Άλλωστε μπήκαμε και στο Τριώδιο...

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Προς κον Φιλελεύθερο
ΕΝΤΑΥΘΑ

Λέω να κάνω τεστ φιλελευθερισμού απόψε. Sorry, αλλά λείπει ο Καραϊσκος και ως γνωστόν με πιάνει από την ναζιστική (παράλογη κατ εσε) φύση μου, να τραμπουκίσω κάποιον. Τεστ, λοιπόν:

1) Πόσους Πακιστανούς φίλους έχεις; (Αφού δεν πιστεύεις στη φυλή, στο έθνος κλπ)
3) Αν υποθετικά, έπεφτε μετεωρίτης εδώ και σκότωνε 10.000 Έλληνες (άγνωστους σε εσε προσωπικά), θα στενοχωριόσουν το ίδιο με το να έπεφτε στην Ινδία και σκότωνε 10.000 Ινδούς; (ρωτώ για τους ίδιους λόγους με την ερώτηση Νο1)
4) Αφού υποστηρίζεις την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, συμφωνείς ότι το κακό κράτος σφάλλει όταν πιάνει τον πρεζέμπορα κο Τεό, όταν ο ίδιος όχι μόνο αναγνωρίζει το φιλελεύθερο δικαίωμα των πελατών του να κάνουν κοκό, αλλά πολύ σωστά τους το προμηθεύει, βλέποντας κι ένα κενό στην οικονομία της αγοράς και δράττοντας την επιχειρηματική ευκαιρία ως γνήσια φιλελεύθερος και δημιουργικός επιχειρηματίας. Α, αν αύριο σε καθαρίσει κανένας στο δρόμο με μάτι κάγκελο από την τρέλα που προκαλεί το κοκό, για να σε ληστέψει και να αγοράσει τη γραμμή του, να θυμάσαι στην τελευταία σου πνοή ότι κακώς το άθλιο κράτος δεν απελευθέρωσε το εμπόριο κοκό ώστε να ήμασταν περισσότεροι με μάτι κάγκελο και να σε είχαμε καθαρίσει πιο πριν..
5) Εφόσον πρεσβεύεις το δικαίωμα του ατόμου πάνω από το σύνολο, φαντάζομαι αναγνωρίζεις και το δικαίωμα του παιδεραστή να βιάσει το παιδί σου (..αν έχεις παιδί). άσχετα αν με την πράξη του κάνει κακό στο σύνολο...Στο κάτω-κάτω ανώμαλος είναι και η φύση τον έκανε έτσι...Τον καημενούλη
6) Αφού αγόρι μου εν τέλει δεν σε νοιάζουν τα κράτη και τα έθνη, τί ασχολείσαι με την Ελλάδα την ψωροκώσταινα; Τον εαυτό σου να κοιτάς μόνο...

Υ.Σ Το μόνο δικαίωμα που υπερασπίζομαι εγώ προσωπικά, είναι του πραγματικού κου Τουντζάρη, να μπει εδώ μέσα και να μας την πει γιατί τον έχουμε κάνει ρόμπα..

Ανώνυμος είπε...

μαργουντ,aka μακη σαλιέρι της μπουρδολογίας, aka μεγάλη χολή του γένους,

καλύτερα να βλέπουμε εσενα να γραφεις τις σαχλαμάρες ότι ... μελαγxόλησες σκεφτόμενος τον κάμερον και ότι είσαι φαν του ...ted haggart και των .....τηλεευαγγελιστών.


κάτσε κάτω ρε μπούρδα

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Βάρσε, πηδήξατε από το σημείο 1 στο σημείο 3. Μετά το 1 ακολουθεί το 2.
Με τιμή
Σπύρος

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

2) Δε μας χέζεις ρε Σπύρο;

Marwood είπε...

Πιστεύω ότι ο Βάρσος με το τελευταίο του σχόλιο "καθαρισε το τραπέζι" καθιστώντας εαυτόν τον Μάρκο Βαν Μπάστεν του ναζισμού.
Ο δε Τρούμαν φοβούμαι ότι μετεξελίσσεται σε Μάρκο Σεφερλή της πολιτικής φιλοσοφίας.
Τη δε εξαφάνιση του ορίτζιναλ Μάρκου Λεζέ-Καραϊσκου, δεν μπορώ παρά να τη συνδυάσω με τη γνωστή περιπέτεια του Τεό.

Ανώνυμος είπε...

Βαρσε,
η ακραία σου σκεψη σε οδηγεί σε λογικό αδιέξοδο, επειδή είμαστε χάλι δεν πάει να πεί ότι η λύση είναι ο ..εθνικοσοσιαλισμός.

Ανώνυμος είπε...

Τεντ Μαργουντ Ταγγαρτ


κατσε κατω ρε ταγγαρτ

Ανώνυμος είπε...

Ποιά ειναι η λύση τελικά θα μου πει κάποιος?

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να σας πω καλοί μου φίλοι ότι και εγώ διαφωνώ με το ρατσισμό.

Ανώνυμος είπε...

Τι πρόβλυμα έχις ρε με τους αθιγκανους?

Ανώνυμος είπε...

Μανωλη μου διαβασε το επομενο και θα καταλαβεις. Capice?

"Είμαι φαν των τηλεευαγγελιστών (καθώς και όλων των συντηρητικών τοτέμ των ΗΠΑ, περουκοφόρων ή μη βλ. αντιστοίχως Τσάρλτον Χέστον και Τζέσσε Βεντούρα)όπως άλλωστε και όλων των αμερικανικών παραδόσεων. Ο Pat Boone, με αυτή τη λογική(?) θα μου θύμιζε έναν μετα-Κοινούση (αν υπάρχει κάτι μετά τον Κοινούση βέβαια).Ο αγαπημένος μου πάστορας ήταν και είναι ο James Brown στο Blues Brothers.
Το αλμπουμ με τις διασκευές heavy metal του εν λόγω, έχει την πλάκα του και το συστήνω σε χεβυμεταλάδες με χιούμορ (αν υπάρχει κάτι τέτοιο βέβαια).
Τέλος να τονίσω ότι ο αγαπητός Βαψομαλλιάς ως άλλος Άρης Σπίνος τα βάζει με τους εύκολους στόχους, καθώς όλοι μας ξέρουμε η αναζήτηση στο google για bewigged crooners, ποιό όνομα βγάζει πρώτο έτσι... capice?"

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Αν έχεις ασχοληθεί σοβαρά με το τί είναι πράγματι ο εθνικοσοσιαλισμός, θα καταλάβεις ότι πραγματικά είναι η μόνη λύση..
Αν επίσης αυτό που είπες είναι επιχείρημα, κάνεις λάθος γιατί δεν είναι..
ΜΗΝ το συγχέεις με λάθη που έγιναν (κρεματόρια κλπ).
Είναι η μοναδική λύση και μάλιστα σε περιβάλλον έντονου ανταγωνισμού των εθνών, όπως είναι σήμερα η παγκοσμιοποίηση.
Κάποια στιγμή σκέφτομαι να κάνω μια ανάρτηση, για να ξεκαθαριστεί τί ακριβώς είναι και τί πρεσβεύει..
Αν και η αλήθεια είναι ότι ΄δεν πρόλαβε χρονικά να διαμορφωθεί, (λόγω ήττας της Γερμανίας) αλλά και λόγω έμφασης σε πρακτικά ζητήματα.

Ανώνυμος είπε...

Τι εννοείς να χρίσουμε δικτάτορα τον Κοινούση? Βοήθησέ με σε παρακαλώ δεν καταλαβαίνω

Mr. Loverman είπε...

Βάρσε, με απογοητεύεις.
Λάθος τα κρεματόρια?! Επειδή κάνεις διάλογο με σκατόφλωρους δεν είναι λόγος αυτός για να ρίχνεις νερό στο κρασί σου!

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Έλα μωρέ έτσι το λέω....

Ανώνυμος είπε...

Ποιοί σκατόφλωροι, δεν βλέπω κανένα σκατόφλωρο εγώ εδω μέσα

Marwood είπε...

Τρούναμ, αρκετά τράβηξε το αστείο με τον "χρήστη" Φλώρο. Το ξέρουμε ότι είσαι εσύ, κοφ'το λοιπόν...

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Μπας κι ο Φλώρος είναι ο Καραϊσκος τελικά; Γιατί τέτοια εξαφάνιση δεν δικαιολογείται αλλιώς.

Marwood είπε...

Βάρσε, πιστεύω ότι ο Φλώρος είναι το alter ego του Τρούμαν, κάτι σαν ντοκτορ Τζέκυλ και μίστερ Χάιντ, η αν θυμάσαι τον Gazebo στο βίντεο κλιπ Lunatic. Δηλαδή προβαίνει σε αδιακρισίες και "αταξίες" που ως σοβαρός και στιβαρός καθηγητής Τρούμαν δεν μπορεί να κάνει.
Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος και να είναι ο αγαπημένος μας Καραϊσκος

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Εγώ πάλι πιστεύω ότι (αν δεν είναι άσχετος χρήστης) είναι το alter-ego του Καραϊσκου. Ως Καραϊσκος είναι επαναστάτης, μκαχητικός κομμουνιστής κλπ. Αλλά το κάπνισμα πούρων, η οινοποσία και οι άλλες "ευγενείς" συνήθειες, του βγάζουν τον άλλο του εαυτό: το Φλώρο

Ανώνυμος είπε...

Μάγκες μόλις με πληροφόρησαν οι πηγές μου ότι εθεάθη ο Καραϊσκος να πίνει κονιάκ και να καπνίζει Cohiba στη Βαλαωρίτου συνοδεία του(?) γνωστού δικηγόρου Σ.Κ.

V. είπε...

Παραδόξως, συμφωνώ και με Trueman και με Βάρσο ταυτοχρόνως, θεωρώντας ότι περιγράφουν, από τη σκοπιά του ο καθένας, πτυχές του ίδιου προβλήματος... Σε σχέση με τη συζήτηση που έχει ανοίξει, θα επαναλάβω (με κίνδυνο να γίνω κουραστικός) ότι η μεγάλη, ριζική μεταβολή της σύγχρονης εποχής είναι η χειραφέτηση των μαζών. Χωρίς αυτό στα υπ' όψιν, δεν μπορεί να γίνει - νομίζω - εποικοδομητική συζήτηση. Παλαιότερα (ακόμη και τη δεκαετία του '50, για να μην πάω πιο παλιά, που τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα) στις σχετικές έρευνες κοινής γνώμης, οι πολίτες που είχαν δικαίωμα ψήφου δήλωναν, σε μεγάλα ποσοστά, ότι η πολιτική τους φαινόταν μια υπόθεση δυσνόητη και θεωρούσαν εαυτούς αναρμόδιους. Αντιλαμβάνονταν, δηλ., με έναν τρόπο, ότι, μολονότι είχαν δικαίωμα ψήφου, διακρίνονταν από μια ορισμένη ανεπάρκεια - πράγμα που τους καθιστούσε, σε ένα βαθμό, αρκετά επιφυλακτικούς ως προς την ένταση κάποιων διεκδικήσεών τους (υγιές, λοιπόν, φαινόμενο). Σήμερα, ειδικά με τη διεύρυνση της επκαίδευσης (πολλών ταχυτήτων βεβαίως), οι κοινωνικές πλειονοψηφίες έχουν την ψευδαίσθηση ότι κατέχουν τα θέματα και, επομένως, είναι σε θέση να κρίνουν υποκειμενικά μεν, με κάποια επάρκεια δε. Άντε, ως πολιτική τάξη (ακόμη και όταν έχεις καλές προθέσεις) να πας κόντρα σε αυτή την κατάσταση... Οι ικανές ηγεσίες δεν προκύτπουν μεταφυσικά. Κατά κανόνα, χρειάζεται να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες στην κοινωνία. Έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα, σοβαρές ηγεσίες μπορούν, κατά τη γνώμη μου, να αναδειχθούν μόνο: 1. Με σοβαρή πρόοδο στις τεχνικές χειραγώγησης, ώστε να κάμπτονται οι μάζες και να αντιμετωπίζεται ο ανορθολογισμός και η αντικοινωνική τους οπτική (που με τόση επιτυχία περιγράφει ο λοχαγός) 2. Μέσω κάποιας ευνοϊκής συγκυρίας, δηλ. "ζάρι", δηλ. σύμπτωση (π.χ. η περίπτωση Σημίτη στα δικά μας, ο οποίος - παρά τα λάθη του, βεβαίως - πολύς μας έπεφτε και, υπό κανονικές συνθήκες, ούτε γι' αστείο δεν θα μπορούσε να εκλεγεί) και 3. Μέσω κρίσης. Σε περιόδους κρίσης, οι άνθρωποι ενστικτωδώς (έχουν αναλυθεί ἒπιστημονικά αυτά τα ζητήματα) συντηρητικοποιούνται και δέχονται με φυσικότητα περιορισμό των δικαιωμάτων τους και της "ελευθερίας" τους να αποφασίζουν, εναποθέτωντας τις τύχες τους, σε μεγάλο βαθμό, σε στιβαρές ηγεσίες, αισθανόμενοι ότι αυτές γνωρίζουν και μπορούν να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις και να οδηγήσουν στην "επιβίωση" (είναι το μοντέλο που περιέγραφε ο Edmund Burke, όταν δήλωνε ότι δεν επιθμούσε να γίνει πολιτικός ως απλός αντιπρόσωπος κάποιου κόσμου, αλλά επειδή ο κόσμος αυτός θα αναγνώριζε σε αυτόν ικανότητες και ειδίκευση να αντιμετωπίσει επιτυχέστερα τα προβλήματα και γι' αυτό τον λόγο θα τον επέλεγε). Επειδή, λοιπόν, διεθνώς, μπαίνουμε σε περίοδο κρίσης, ενδεχομένως να οδηγηθούμε, εκ των πραγμάτων, και σε πιο εμπνευσμένες και ικανές ηγεσίες - όχι φορμαλιστικά, αλλά λόγω της ασυνείδητης ανάγκης των μαζών να ξορκίσουν τον φόβο της κρίσης και να αποτινάξουν από πάνω τους, τώρα, στα δύσκολα, την ευθύνη της απόφασης...

Ανώνυμος είπε...

Εεπιδή έχετε κάνει λάθος στις υποθέσεις σας για το ποιος είναι πίσω από αυτόν που υπογράφει ως Φλώρος, να βεβαιώσω ότι ο 2:07 που υπογράφει ως "Φλώρος" δεν είναι ο κανονικός Φλώρος.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να επανέλθω στο αρχικό μου σχόλιο και να πω ότι δεν ήταν καθόλου ειρωνικό ή απαξιωτικό για τον Τρούμαν. Επιμένω σε αυτό που είπα, έχει ξοφλήσει το σύστημα, κατα τη γνώμη μου πάντα. Ούτε Βενιζέλοι ούτε τίποτα. Άσε που λέω να μην πολυλέμε το όνομα Βενιζέλος γιατί μπορεί να νομίζει ο άλλος ο χοντρός ότι εννοούμε αυτόν...

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή τα ειρωνικά και απαξιωτικά σου σχόλια για τον Καραϊσκο τα εννοείς;

Ανώνυμος είπε...

Αν θέλετε ο Καραπιάλης να επιστρέψει, ζητήστε μια συγγνώμη και όλα θα γίνουν όπως παλιά.

Ανώνυμος είπε...

Ποιος είναι ο Καραπιάλης; Τον Καραϊσκο εννοείς;

Ανώνυμος είπε...

Καραπιάλη καλησπέρα. Είμαι ο Καραίσκος.

Marwood είπε...

Για το σχόλιο το Βαψομαλλιά, έχω να πω ότι αν καταλαβαίνω καλά, συμφωνούμε όλοι με τον Βαρσο και τον Γερμανό πιλότο φίλο του, ότι η δημοκρατία είναι μια οφθαλμαπάτη, μια μαϊμουδιά για να έχουν οι άπλυτες μάζες την ψευδαίσθηση ότι αποφασίζουν τη μοίρα και το ριζικό τους. Βεβαίως έχει και αυτό την αξία του καθώς με αυτόν τον τρόπο κάθονται (σχετικά) ήσυχα.
Το κακό είναι ότι πλέον τα συστήματα αυτά μάλλον έχουν ξοφλήσει και δεν επιτελούν ούτε στο ελάχιστο τις παραπάνω χρήσιμες ενδεχομένως λειτουργίες. Το γιατί, είναι μεγάλο θέμα στο οποίο όλοι οι σοφοί αυτού του κόσμου στα διάφορα νταβός και νταβάς προσπαθούν να δώσουν μια απάντηση.
Ως αποτέλεσμα, έχουμε αυτό που περιγράφεις, δηλ αντί να ανέβουν κατά το δυνατόν οι μάζες σε ένα υψηλότερο επίπεδο, κατέβηκαν οι πρώην ελίτ. Σα να δίνεις δηλαδή σε ένα παιδάκι ένα γεμάτο πιστόλι για να παίξει. Να πώ επίσης, ότι δε συμφωνώ με το εναποθέτουμε τα θέματα στην τύχη, ούτε στο ότι σε περιόδους κρίσης οι μάζες αποφασίζουν σωστά. Δες και την Αμερική που αποφάσισαν Ομπάμα. Θα μου πεις ότι μπορεί να μας διαψεύσει ο Ομπάμα, μπορεί, αλλά θα σε παραπέμψω σε παλαιότερο σχόλιό μου που λέω ότι σύμφωνα με το track record του είναι λίγο χλωμό, και πάντως αν συμβεί θα είναι παρά τη λογική και όχι σύμφωνα με αύτή.

Σε όλα αυτά πιστεύω έρχονται να δέσουν οι ενδιαφέροντες προβληματισμοί του Βάρσου περί εθνικοσοσιαλισμού, τον οποίο και καλώ να τους αναπτύξει σε ειδική ανάρτηση. Απλώς να πω εγώ από την πλευρά μου ότι από οικονομικής απόψεως το πείραμα στη Γερμανία του '30 στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, δηλαδή όλοι οι βασικοί οικονομικοί δείκτες επί Χίτλερ πήγαιναν καλά, τη στιγμή που η Αμερική και η Αγγλία περνούσαν την μεγαλύτερη ύφεση του αιώνα, και τελικά όπως είδαμε χρειάστηκε να κάνουν ολόκληρο παγκόσμιο πόλεμο για να συνέλθουν.

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΑΘΕ ΠΩΣ ΝΑ ΝΙΚΩ
ΚΑΙ ΠΟΝΕΣΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΑ
ΤΟΥΣ ΟΥΚ -- ΟΥΚ

ΧΤΥΠΟΥΝ ΛΑΛΟΥΝ , ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΑ
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΓΛΥΚΙΑ ΚΥΡΑ
ΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΘΑ ΡΘΕΙ ΞΑΝΑ , ΘΑ ΡΘΕΙ ΞΑΝΑ
ΟΥΚ -- ΟΥΚ -- ΟΥΚ


ξανα θα ρθει αληταράδες κομμουνιστές

Ανώνυμος είπε...

panzerlied με εγχρωμη εικόνα

http://www.youtube.com/watch?v=xQ4ldl12W0I&feature=related

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Εγώ πάλι θα ήθελα ο αγαπητός Βαψομαλλιάς να κάνει τον κόπο να μου εξηγήσει κάποιες απορίες, προκειμένου να σιγουρευτώ ότι έχω καταλάβει τί εννοεί, γιατί έχω αρχίσει να αισθάνομαι Μανώλης Καψής.

Αν κατάλαβα καλά λοιπόν Βαψομαλλιά, ουσιαστικά λες ότι η πλειοψηφία ενός λαού δεν είναι σε θέση να ασχοληθεί υπεύθυνα και αποτελεσματικά με πολιτικά θέματα, διότι όχι μόνο έχει άγνοια των θεμάτων που αφορούν την πολιτική, αλλά ακόμα κι αν έχει αυτή είναι λανθασμένη. Το τελευταίο μάλιστα οφείλεται στην αύξηση της εκπάιδευσης των μαζών, που τις έκανε να θεωρούν ότι μπορούν να έχουν άποψη, ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορούν. Πέραν αυτού, ο λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να πάρει ορθές αποφάσεις η μάζα, είναι η εγωϊστική και κοντόφθαλμη αντίληψη που έχει περί πολιτικών θεμάτων. Άρα η λύση που προκρίνεται, είναι η ανάθεση από τον λαό στους πλέον ικανούς , μια αξιοκρατικά εκλεγμένη ελίτ δηλαδή, να ασχολούνται με αυτά τα θέματα. Η ελίτ αυτή θα πρέπει να χειραγωγεί την μάζα, προκειμένου να μην εξεγείρεται όταν οι αποφάσεις που λαμβάνονται είναι ενάντια στο συμφέρον της μάζας, γιατί μπορεί οι αποφάσεις αυτές μπορεί βραχυπρόθεσμα να επηρεάζουν δυσμενώς τη μάζα, αλλά μακροπρόθεσμα οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα ολόκληρο το έθνος.

Το έχω πιάσει σωστά; Αν ναι, εξήγησέ μου κιόλας τα εξής:

1)Η ελίτ αυτή εργάζεται κυρίως για τη δική της ευημερία και δευτερευόντως για την ευημερία της μάζας ή για την ευημερία πρωτίστως της μάζας

2) Αν και είναι σχετικό με την παραπάνω ερώτηση, όταν χρησιμοποιείς τη λέξη χειραγώγηση, εννοείς την κυριολεκτική σημασία της (δηλαδή καθοδήγηση και όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ καλοπροαίρετη καθοδήγηση) ή την μειωτική (δηλαδή καθοδήγηση προκειμένου να αφαιρείται κάθε πρωτοβουλία και ανεξαρτησία σκέψης της μάζας)

3) Αν και σχετίζεται και με τα δύο παραπάνω, ποια είναι η στάση της ελίτ απέναντι στη μάζα; Θέλει να αναβαθμίσει τη μάζα στο επίπεδο του πραγματικού πολίτη ή αποδέχεται ότι η μάζα θα είναι πάντα μάζα χωρίς ικανότητες βελτίωσης;

Μετά τιμής

Μανώλης Καψής

Ανώνυμος είπε...

Τι συλλογάσαι ορε Καραϊσκο?

Ανώνυμος είπε...

Πόνεσε ωρε Καραϊσκο?

V. είπε...

Λοχαγέ, σε γενικές γραμμές αυτά υποστηρίζω. Ωστόσο, να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Εγώ δεν είμαι εναντίον του "απλού" λαού - το ακριβώς αντίθετο (απλώς δεν τον δέχομαι, απαράσκευο, στη λήψη των κεντρικών αποφάσεων και τον εθνικό σχεδιασμό - είναι αυτό που έλεγε και ο Churchill, όπως ανέφερα και προχθές.). Θεωρώ ότι το κριτήριο επιτυχίας και ουσιαστικής ηθικής νομιμοποίησης μια εξουσίας είναι το κατά πόσο λειτουργεί υπέρ του λαού, τον οποίον, πιστεύω (αντίθετα, ίσως, από την εντύπωση που έχω δημιουργήσει), ότι πρέπει πάντοτε να λαμβάνει υπ' όψιν. Γι' αυτό, άλλωστε, και θεωρώ τεράστια μπαρούφα το γνωστό κλισέ που εκτοξεύεται ως υπέρτερο μοντέλο συμπεριφοράς των πολιτικών ελίτ περί παράκαμψης του πολιτικού κόστους. Το πολιτικό κόστος θεωρώ ότι πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται υπ΄ όψιν για να έχεις και μια ιδέα περί του τι, σε γενικές γραμμές, αισθάνεται και ο λαός. Δεν μπορείς, ως ηγεσία, να κάνεις εντελώς του κεφαλιού σου. Άλλο όμως αυτό και άλλο να γίνεσαι δούλος της κοινής γνώμης μέσω της τοτεμικής λατρείας των δημοσκοπήσεων...

Ως προς το ζήτημα της χειραγώγησης δεν μπορώ τώρα εδώ να κάνω ολόκληρη ανάλυση - πρέπει να γράφω ώρες, νομίζω. Υπάρχει ο κίνδυνος να παρασυρθούμε σε δημιουργία ideal types - κάτι το ποίο αποτελεί, άλλωστε, τη γνωστή θεωρητική/ακαδημαϊκή ασθένεια, ενώ εμένα με ενδιαφέρει η πρακτική. Η χειραγώγηση έχει και τις δύο έννοιες που δίνεις και υπάρχουν πολλά ζητήματα ηθικής φύσεως σε σχέση με την νομιμοποίησή της, που δεν μπορούν, λόγω εύρους της συζήτησης, να αναλυθούν εδώ. Πιστεύω στη χειραγώγηση εκ μέρους των statesmen, που, λαμβάνοντας υπ' όψιν και τα δεδομένα της κοινωνίας στην οποία δρουν, χρησιμοποιούν τη χειραγώγσησ προς την κατεύθυνση που θεωρούν ωφέλιμη για τη χώρα τους και τον λαό τους. Από εκεί και πέρα, όποιος γνωρίζει τις τεχνικές χειραγώγησης μπορεί να τις χρησιμοποιείσαι και για εντελώς ιδιοτελείς λόγους. Εδώ είναι και το θέμα της τύχης ή συγκυρίας που δεν αρέσει στον Marwood (αλλά, που, ωστόσο, υφίσταται). Οι σοβαρές οραματικές ηγεσίες (επειδή δεν θέλω να είμαι αφελής και δεοντολόγος) έχουν πάντα ως συστατικό στα κίνητρά τους και την ικανοποίηση ιδιοτελών ψυχολογικών και άλλων κινήτρων (ας μην ανοίξουμε τώρα τη συζήτηση για το ποιες ψυχολογικές προϋποθέσεις πρέπει να υπάρχουν για να θέλει κάποιος να γίνει "επαγγελματίας" πολιτικός). Αυτό δεν λείπει ποτέ και δεν έχει κανένα νόημα ούτε να το αρνούμεθα, ούτε να το ξορκίζουμε. Εάν όμως, ταυτοχρόνως, η πολιτική ηγεσία θέλει να κάνει και κάτι που να ξεπερνά την απλή (ιδιοτελή) διαχείριση οφείλει, πιστεύω, να χρησιμοποιεί την αναγαία χειραγώγηση, προσπαθώντας, ταυτοχρόνως, να επενδύσει στην παιδεία του λαού. Τα αοπτελέσματα δεν θα είναι άμεσα. Η διαδικασία αυτή είναι χρονοβόρα και επίπονη. Μόνον τότε, όμως, η πολιτική τάξη κάνει κάτι που ξεπερνάει τη διαχείριση του καθημερινού και δημιουργεί τις προυποθέσεις για αργή μεν, αλλά υπαρκτή πρόοδο και μόνον τότε επιτελεί τον ρόλο της ως σοβαρή ηγεσία με ευθύνη και απέναντι στην ιστορία (για να γίνω λίγο πομπώδης). Βλέπεις τι γίνεται σήμερα... Έχουν δικαίωμα ψήφου και δηλώνουν πολιτική "αρμοδιότητα" όλα αυτά τα δίποδα ζώα που αποτελούν την κοινωνική πλειοψηφία, εδώ και - κυρίως - στην επαρχία (που τόσο ωραία πρόσφατα εσύ περιέγραψες). Τί να κάνει μια ηγεσία με αυτούς τους εγωτικούς καθυστερημένους αντικοινωνικούς τύπους εκτός από χειραγώγηση; Χρειάζεται, όμως, μια χειραγώγηση, η οποία θα κατατείνει και στην αργή αλλά σταθερή ανύψωση του επιπέδου αυτών των ανθρωπόμορφων κρετίνων - εάν θέλει μια ηγεσία να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Το πως προκύπτουν, βέβαια, τέτοιες ηγεσίες είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, για άλλη συζήτηση. Εδώ παίζει ρόλο η κατάσταση κρίσης, η τύχη/συγκυρία, καθώς και η βούληση του πολιτικού υποκειμένου που σχεδιάζει να δράσει ηγετικά. Πρόκειται για πινγκ πονγκ μεταξύ ηγεσίας και λαού - αναπόφευκτα, πιστεύω...

Ανώνυμος είπε...

Κατ'αρχάς να υποδεχτώ τον αγαπητό Βαψομαλλιά στο πρώτο (καλώς το κι ας άργησε) ελληνικό τάγμα Waffen-SS, με τον τίτλο μάλιστα (και όχι βαθμό όπως λανθασμένα έγραψε ο Σπύρος "μίλα μου για Χάλαγκ" Χαντζάρας) του Stabsscharführer. Περισσότερα εδώ.

Κατα δεύτερον, παρατηρώ μία σύγκλιση μεταξύ των απόψεων του Stabsscharführer Vapsomallias με αυτές του Hauptsturmführer Varsos.

Με δυο λόγια η αποστροφή για την δημοκρατία, την οποία συμμερίζομαι πρέπει να ομολογήσω και εγώ, είναι έκδηλη και στους δύο αυτούς εκλεκτούς σχολιαστάς. Να συμπληρώσω ότι όλοι πλέον έχουμε καταλάβει που την έχει γραμμένη, επι της ουσίας, τη δημοκρατία και ο Καραϊσκος... Για τον Rudel καλά δεν το συζητώ καθόλου.

Άρα μας έμεινε μοναχικός υπερασπιστής του φαιδρού και αποτυχημένου αυτού πολιτεύματος, ο φίλος Trueman.
Μάλιστα, μάλιστα...

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Χα,χα,χα..

Βαψομαλλιά καλώς ήρθες στα Waffen SS.. Δεν ήξερα ότι σε διάβαζε ο Χατζάρας. Καλά ξεμπερδέματα τώρα... Χα,χα,χα

Αν κι ο Χατζάρας τα χει μπερδέψει λίγο..Τί δουλειά έχουν τα SS να δουλεύουν για λογαριασμό Εβραίων;

(Ρε μπας κι ο Σπύρος που μπαίνει και κάνει τις διορθώσεις στα ορθογραφικά λάθη είναι αυτός; Γιατί τον είδα ότι έμπαινε και στου Βαψ..)

Ανώνυμος είπε...

Μήπως ο Καραϊσκος είναι ο Χατζάρας; Ξέρετε αν ο Χατζάρας είναι από τη Λάρισα;

Ανώνυμος είπε...

Ο Χατζάρας δεν ξέρω αν είναι από τη Λάρισα. Από τη Λάρισα είναι ο καπνιστής πούρων Καραίσκος.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί το δυσκολεύουμε τώρα με θεωρίες επι θεωριών. Μαργουντ και Βάρσε διαφέρει το ευκταίο από το εφικτό. Ο Βάρσος σπαταλάει θερμίδες για να αποδείξει κάτι το οποίο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί τουλάχιστον στον χρονικό ορίζοντα της γενιάς μας. Reading between the lines των κειμένων του ίσως να μην διαφωνήσει ούτε ο λαρισινός μούτρωσα-δεν-σας-κάνω-παρέα πουροκαπνιστής ΝΑΖΙάρης τρακτεριτζής Καραϊσκος. Αλλα προτιμώ στις υψηλού επιπέδου καφενειακές αναλύσεις μου να ενημερώνω τους πολυπληθείς(?) αναγνώστες μου με λογική εφικτού και όχι εντυπωσιοθηρίας. Ο Βαψ μιλώντας ως πολιτικός επιστήμων (είσαι κε Βαψομαλλιά?) προτείνει σωστά μίγμα τεχνοκρατισμού (τεχνικές χειραγώγησης) με flair στην άσκηση πολιτικής, κάτι σαν Αβραμόπουλος δηλαδή (lol). Ισως Βαψ αυτά τα ταλέντα τα σπατάλησε τόσο ανόητα ο Αντρέας.

Ανώνυμος είπε...

Οπως έχω ξαναγραψει, δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Δηλαδή κε μαργουντ οι μάζες δυστυχούν στις πλεον ανεπτυγμένς κοινωνικο-οικονομικά χώρες? οφθαλμαπάτη η δημοκρατία τους? Και από ποια πραγματικά δεδομένα συνάγεται ότι οι δημοκρατίες τους ξόφλησαν? Ισως σε καγκουρολαούς καραισκων οντως να μην εχει νόημα το παραμύθι της δημοκρατίας (πχ Αραβες, Ελληνες, και λοιποι νεαντερταλ), αλλά έχουμε χειροπιαστά παραδείγματα ότι κάπου αλλού λειτουργεί καλά.

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Δηλαδή οι φιλελέφτερες ιδεοληψίες τις οποίες εξέφραζες μέχρι τώρα, είναι στο πλαίσιο του εφικτού; Γιατί έγώ έχω την εντύπωση ότι σου απέδειξα ότι είναι εντελώς ανέφικτες...

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Όσον αφορά τις δυτικές δημοκρατίες στις οποίες αναφέρεσαι, έχω να σου αντιτείνω το εξής:

Δηλαδή ο Γερμανικός λαός δυστυχούσε προτού εμπλακεί σε πόλεμο υπό την ηγεσία του Αδόλφου;

Δυστυχούσε όταν το NSDAP μείωσε εντός ελάχιστων ετών την ανεργία από 5.000.000 σε 1.500.00, με άλλα λόγια έδωσε δουλειά και αξιοπρεπή τρόπο ζωής σε 3.500.000 άτομα;

Δυστυχούσε όταν σε τρία διαδοχικά δημοψηφίσματα (κοινώς αποδεκτό από όλους τους ιστορικούς αδιάβλητα) με τελευταίο αυτό μετά το θάνατο του Χίντεμπουργκ για την υπερψήφιση του αιτηματος του Αδόλφου για υπερεξουσία (καγκελάριος και πρόεδρος), το άιτημα υπερψηφίστηκε με 92%, ποσοστό πρωτοφανές για αδιάβλητη δημοκρατική διαδικασία; (Στα άλλα 2 πήρε 91% και 94% από το λαό)

Ανώνυμος είπε...

α) Δεν διαφωνω οτι είχαμε να κάνουμε με ηγεσία που αγαπούσε την χώρα της και εργαζόταν με γερμανική πειθαρχία γι' αυτή. Τωρα τα οικονομικά στοιχεία που αναφέρεις θυμίζουν χατζάρεια δελτία ειδήσεων των 80's, για τα δήθεν επιτευγματα της πασοκικής οικονομίας. Δεν σε αμφισβητώ αλλά μην ξεχνάς ότι είναι λαός με τόσες αρετές που από την ισοπέδωση φτιάξαν τον μεταπολεμικό γίγαντα μόνο μέσα σε λίγα χρόνια.

β)Ο διεθνισμός του κεφαλαίου γραφει στα απαυτά του πατρίδες, κλπ.

Ο διεθνισμός της Αριστεράς πάει ένα βήμα παραπέρα και ισοπεδωτικά ενοχοποιεί τον πατριωτισμό.

Ανώνυμος είπε...

Στην Ελλάδα των πουροκαπνιστών τρακτεριτζιδων και λοιπών δημοκρατικών δυναμεων όλα τα ανωτέρω παυουν να ισχύουν ενώ την μαθηματική λύση του προβλήματος καλείται να αναλάβει ο μακαριστός Πριγκόζιν και οι συν αυτώ

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Για κοίταξε καλύτερα την ιστορία, και θα δεις ότι οι τρακτεριτζήδες είναι τίποτα μπροστά στους σαματάδες που έκαναν τότε οι κομμουνιστές στη σοβιετική δημοκρατία του Μονάχου..
Ούτε όλοι οι Γερμανοί ήταν πάντα έτσι.. Αν και υπήρξαν πάντα πειθαρχημένοι, παρόλα αυτά μην έχεις για την τότε Γερμανία την εικόνα που έχεις τώρα.. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ήταν πολύ πιο βίαιοι, ενώ τώρα έχουν καταντήσει πρόβατα κάτι πρέπει να σου λέει για τις αλλοιώσεις που οποίες έχουν υποστεί από τότε..Άλλωστε σκέψου τί πάτοι κατήντησαν οι Ανατολικογερμανοί, για να καταλάβεις ότι η εκπαίδευση ενός λαού μπορεί είτε να τον ανεβάσει είτε να τον ρίξει στα τάρταρα..
Όλοι είναι δεκτικοί εκπαίδευσης. Ακόμα κι οι Έλληνες..

Marwood είπε...

Trueman, χωρίς να διαφωνώ κάθετα μαζί σου, θα ήθελα να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου στο συλλογισμό σου λέγοντάς σου ότι κατά τη γνώμη μου η δημοκρατία δεν είναι το αντίδοτο δια πάσαν νόσον και δια πάσαν μαλακία. Δε συνάγεται από πουθενά αυτό. Καταρχήν όρισε μου τη Δημοκρατία και μετά θα πρέπει να αποδείξουμε αν είναι το κατάλληλο σύστημα(δηλαδή αν οδηγεί σε μια σχετική ευημερία βάσει προκαθορισμένων οικονομικών ή ποιοτικών δεικτών) μια κοινωνία. Αν μου τα αποδείξεις όλα αυτά, μέσα και εγώ.
Απλώς να σου υπενθυμίσω ότι το σημερινό σύστημα, αν αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε δημοκρατία, είναι κάτι εντελώς dated, εφεύρημα του δυτικού πολιτισμού, και κάτι εντελώς ξένο για άλλους κατά Χαντιγκτον πολιτισμούς, οπότε για να πείσεις ότι το πράγμα αυτό που εμείς ονομάζουμε δημοκρατία συνιστάται και για αυτούς θα πρέπει να προβείς στην ανωτέρω περιγραφόμενη διαδικασία για να μας πείσεις.

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Κατά βάση βαψομαλλιά ουσιαστικά έχουμε την ίδια θεώρηση για την κοινωνία με τη διαφορά ότι, εσφαλμένα κατά τη γνώμη μου, αγνοείς παντελώς την ανάγκη χρήσης αναγκαστικών μέτρων και τολμώ να πώ και ωμής βίας.
Η αλλαγή συνειδήσεων των ασυνείδητων από την εγωϊστική και μοναχική θεώρηση της ατομικής τους ύπαρξης, στη θεώρησή της ως μέρος ενός έθνους, είναι μια διαδικασία η οποία δεν μπορεί να λάβει χώρα σε καθεστώς δημοκρατίας, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Ένας εξ αυτών είναι το ότι η δημοκρατία δίνει στους ασυνείδητους τη δυνατότητα να αγνοήσουν οποιαδήποτε καλοπροαίρετη προσπάθεια των κυβερνώντων, (ακόμα και υπό τη μορφή χειραγώγησης), όταν τους περάσει από το μυαλό έστω και η υποψία ότι βλάπτει την μικρούπαρξή τους. Το χειρότερο ακόμα είναι ότι τους δίνει τη δυνατότητα να διαλύσουν το σύμπαν εάν υποπτευτούν κάτι τέτοιο. Τέτοιες αλλαγές απαιτούν όχι χειραγώγηση, αλλά υπνωτισμό για να μην προκαλέσουν αντιδράσεις. Στον ελληνικό μικρόκοσμο, νομίζω ότι η λέξη ΣΥΡΙΖΑ τα λέει όλα.

Άλλος λόγος είναι ότι η δημοκρατία δεν είναι σε θέση να κινήσει τους μηχανισμούς που απαιτούν μια τέτοια αλλαγή. Η καθεστωτική αντίληψη των υπαρχόντων κομμάτων καταστρέφει οποιαδήποτε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση (όπως εσύ άλλωστε είπες αναφέροντας τον Μαρκεζίνη) με την απομόνωση του "ρομαντικού" και τον χαρακτηρισμό του ως γραφικού.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο ¨ρομαντικός" ηγέτης καταφέρει να αποκτήσει την εξουσία στα πλαίσια υπαρχόντων κομμάτων, οποιαδήποτε λάθος κίνηση από το περιβάλλον του θα προκαλέσει άμεση αποκαθήλωσή του στη συνείδηση του κόσμου και τις γνωστές αντιδράσεις (όπως μας διδάσκει η πρόσφατη ιστορία του Βατοπεδίου άλλωστε, όπου και τις καλύτερες των προθέσεων να απέδιδε κανείς στον Καραμανλή, η ύπαρξη Ρουσσόπουλου κλπ τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα στη συνείδηση του λαού με αποτέλεσμα να χάσει την όποια αξιοπιστία του)

Θα μπορούσα ειλικρινά να κάθομαι όλο το βράδυ και να γράφω επιχειρήματα του γιατί θεωρώ τέτοιες προσπάθειες εξ αρχής καταδικασμένες χωρίς βία και άρα εντός δημοκρατικού πλαισίου. Το καλύτερο όμως που έχω να κάνω είναι να γράψω δύο ιστορικά παραδείγματα.

Τέτοιες προσπάθειες χαρακτηρίζονται αντικειμενικά επαναστατικές. Πολύ απλά λοιπόν όπως διδάσκει η ιστορία, οι επαναστάσεις, ακόμα κι αν γίνονται εκ των έσω με άλωση τους καθεστώτος, απαιτούν βία.

Το πρώτο παράδειγμα, αφορά (τί άλλο) τον Χίτλερ. Ο Χίτλερ, όπως αναφέρει άλλωστε κι ο Ιρβινγκ, ομολόγησε κάποια στιγμή ότι οι προγραμματικές δηλώσεις του NSDAP ήταν επίτηδες εξαιρετικά επιθετικές, προκειμένου να προσελκύσουν στο κόμμα (σε μή καθεστωτικό κόμμα να σημειώσω) τά πλέον επιθετικά και σαματατζίδικα στοιχεία του γερμανικού λαού, όχι μόνο γιατί η αντιμετώπιση της κομμουνιστικής βίας απαιτούσε εξίσου βίαια και επιθετικά άτομα, αλλά και γιατί γνώριζε ότι φτιάχνοντας μια ισχυρη δραστήρια μειοψηφία πρόθυμη να αγωνιστεί (και με κίνδυνο της ζωής της ακόμα) στο δρόμο, θα παρέσυρε ως ψηφοφόρους του και τη μεγάλη πλειοψηφία-λάτρη του καναπέ, που θα εμπνέετο από την αγωνιστική διάθεση των πρώτων. Έτσι έφτιαξε τα SA. Γνωρίζοντας βέβαια ότι νομοτελειακά στα SA θα μαζεύονταν και εγκληματικά στοιχεία, φρόντισε όταν εξασφάλισε πλέον την εξουσία, να στείλει παραδειγματικά στον άλλο κόσμο τους πλέον νταήδες, αφού προηγουμένως τα είχε αποψιλώσει από τα ικανά στελέχη τους ενσωματώνοντάς τα στην προσωπική του σωματοφυλακή, τα SS.
Μάλιστα, κατάφερε να εξασφαλίσει την αποδοχή ή την σιωπηρή συναίνεση των μεγαλοαστών, οι οποίοι ενώ νόμισαν ότι τον έχουν του χεριού τους, κατάλαβαν με μεγάλη έκπληξη και χωρίς δυνατότητα αντίδρασης (ΠΑΛΙ υπό το φόβο χρήσης βίας εκ μέρους του φυσικά) ότι τους κορόιδεψε, όταν ουσιαστικά στελέχωσε σε χρόνο 0 όλον τον κρατικό μηχανισμο με στελέχη του κόμματος, ενώνοντας το κόμμα με το κράτος.

Τέλος ξεκίνησε πρόγραμμα απόκτησης εθνικής συνείδησης από τον λαό, επιτελώντας αναγκαστική ομογενοποίηση του, εκδιώκοντας τον οιονδήποτε είχε άλλες προτεραιότητες φυλετικής συνείδησης ΠΑΛΙ με τη βία (Εβραίους, Τσιγγάνους κλπ)
Έτσι ενώ ξεκίνησε κοινωνική επανάσταση με τη βία με το πραξικόπημα της μπυραρίας, όταν αυτή δεν του βγήκε, χάραξε νέα στρατηγική και έκανε επανάσταση εντός του συστήματος, πάλι με τη βία όμως.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα νομίζω ότι είναι ο Πούτιν. Επειδή κουράστηκα να γράφω, δε γράφω πολλά. Αποτελεί εξαίρεση η ανάδειξή του μέσα από νόμιμους μηχανισμούς σε καθεστώς δημοκρατίας, όπου όμως για να επιτύχει τους σκοπούς του, ουσιαστικά εκβίασε τον προκάτοχό του "παραιτώντας τον". Νομίζω ότι είναι περίπτωση ηγέτη που πραγματικά ενδιαφέρεται για την ευημερία των Ρώσων (και του ιδίου φυσικά) αλλά και ηγέτη που δεν δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει ωμή βία όπου απαιτείται, στέλνοντας λαμόγια ολιγάρχες σε άλλες χώρες προς αναζήτηση ασφαλούς στέγης για τη ζωή τους, αλλά και ηγέτη που κάνει ραδιενεργές ενέσεις σε εχθρούς του. Δεν συζητάω δε ότι η Ρωσία είναι κατ όνομα μόνο δημοκρατία, μιας και οι αντίθετες απόψεις (π.χ. δημοσιογράφων) αλλάζουν μετά το σπάσιμο μερικών δοντιών ή εξαφανίζονται μετά το τσιμέντωμα. Παρόλα αυτά, εσύ πιστεύεις ότι αν δεν χρησιμοποιούσε βία, θα μπορούσε να επιβάλλει την τάξη στη Ρωσία και να κάνει καλά λαμόγια-ολιγάρχες;

Εν κατακλείδι, συμφωνώ με όσα λες αλλά επιμένω ότι μαζί με τη χειραγώγηση απαιτείται και άσκηση βίας. Άρα, αντίο δημοκρατία.

Ανώνυμος είπε...

Τι συλλογιέσαι ορε Καραίσκo;

Ανώνυμος είπε...

Σοβαρό κράτος..Τί μου λες εσύ για φιλελευθερισμούς κλπ..Κυνηγι φοροφυγάδων μέχρι την Ελβετία

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=988374&lngDtrID=251

Ανώνυμος είπε...

Να ακούσουμε και τον Trueman, για να δούμε και τον Trueman

Ανώνυμος είπε...

Τι συλλογιέσαι ορε Καραίσκo;

Ανώνυμος είπε...

Δείλιασες ωρε Καραϊσκο?

Ανώνυμος είπε...

Κιότεψες ορε Καραίσκο

V. είπε...

Trueman, στο ερώτημά σου να απαντήσω ότι έχω σπουδάσει και government (τώρα αν αυτό με καθιστά πολιτικό επιστήμονα...).

Λοχαγέ, δεν διαφωνούμε στις παρατηρήσεις και την περιγραφή της πραγματικότητας, διαφωνούμε στο διά ταύτα... Πρώτον, σου ξαναείπα ότι ενδιαφέρομαι να μιλάω ρεαλιστικά. Η άποψή σου περί βίας και ολοκληρωτισμού, ακόμη κι αν ήταν ολόσωστη, είναι τόσο εξωπραγματική σε σχέση με τα σημερινά ευρωπαϊκά (και γενικώς δυτικά) δεδομένα, που δεν μπορώ καν να τη συζητήσω σοβαρά. Θεωρητικά, αν πίναμε ένα ουίσκι μιμούμενοι τον κοινό μας φίλο Καραίσκο, θα μπορούσαμε να συζητάμε το θέμα μέχρι αύριο. Στη σφαίρα του εφικτού, όμως, κάτι τέτοιο δεν νομίζω ότι μπορεί να συζητηθεί σοβαρά (σου το είπε και ο Trueman και συμφωνώ μαζί του). Δεύτερον, για λόγους αρχής αλλά και γούστου, εγώ δεν είμαι υπέρ αυτής της απόλυτης νομιμοποιημένης βίας που περιγράφεις. Για εμένα, υπέρτατη αξία (για εμένα, επαναλαμβάνω) είναι η ελευθερία. Δεν θέλω (όσο αυτό είναι εφικτό) να μου επιβάλλουν, ούτε να επιβάλλω διά της βίας. Ούτε γενικά πιστεύω ότι αυτό αποτελεί λύση. Αρκεί να σου πω (για να μιλήσουμε πρακτικά) ότι όλοι αυτοί οι κρετίνοι, που τόσο εύστοχα έχεις περιγράψει, αν τους ακούσεις να μιλάνε, όλοι μιλάνε για βούρδουλες και αυταρχισμό. "Ο έλληνας θέλει βούρδουλα", "ένας λοχίας θα μας σώσει" και άλλα παρόμοια λέγονται νυχθημερόν από όλα αυτά τα ζώα, αν και είναι οι πρώτοι τους οποίους μια "σοβαρή" ολοκληρωτική κυβέρνηση (τύπου, ας πούμε, Pinochet) θα μπαγλάρωνε και θα ράβδιζε. Η καταφυγή στη βία, πιστεύω, είναι λύση, κατά βάσιν, αγριανθρώπων - λύση ανεπεξέργαστων ανθρώπων και μιας άλλης εποχής (εννοείται ότι σε εξαιρώ, γατί εσύ μιλάς "ιδεολογικά"). Βεβαίως, θεωρώ ότι υπάρχουν περιπτώσεις που μια φάπα είναι η πρέπουσα λύση. Άν, π.χ., ακούς έναν καραγκιόζη θεωρητικολόγο του Συριζα να σου πρίζει τους όρχεις με ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, σε φέρνει τόσο εκτός εαυτού, που μόνο μια περιποιημένη φάπα είναι η λύση. Στη διακυβέρνηση, όμως, δεν μπορεί, πιστεύω, να αποτελεί μόνιμη και γενική λύση κάτι τέτοιο. Σου ξαναμίλησα για τα περί χειραγώγησης - ας μην επαναλαμβάνομαι. Βεβαίως, μπορώ να ανοίξω, πολύ άνετα, μια γενική φιλοσοφική συζήτηση περί ελευθερίας και πρώτος εγώ να πω ότι η ελευθερία αποτελεί μια υπερτιμημένη αξία. Πιστεύω ότι την πραγματική ελευθερία δεν την θέλει ουσιαστικά η πλειοψηφία του κόσμου. Μιλάω για ελευθερία που προϋποθέτει ευθύνη επιλογών, και όχι την κωλοπαιδίστικη ασυδοσία που θέλουν οι περισσότεροι. Προσπαθώ,μάλιστα, να γράψω κάτι πάνω σ' αυτά τα θέματα (δυστυχώς δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο για την ώρα), υποστηρίζοντας αυτό το πράγμα, καθώς και ότι οι βαθύτερες επιθυμίες των "πολλών" είναι η ασφάλεια και η οικονομία (δυνατότητα κατανάλωσης). Σημειωτέον ότι και η οικονομία, με τον τρόπο που βλέπω εγώ το ζήτημα, είναι και αυτή, κατά 50%, ασφάλεια. Η ελευθερία είναι υπερτιμημένη (τα έχουν γράψει ωραία ο μεγάλος Cioran, αλλά και ο Fromm και άλλοι). Όσο και αν η ελευθερία δεν μπορεί να εκτιμηθεί από το πλήθος (το οποίο θέλει ασυδοσία), πιστεύω ότι σοβαροί κυβερνώντες πρέπει να προσπαθούν κα καλλιεργήσουν τον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση. Και υπάρχουν τρόποι, εντός του δημοκρατικού πλαισίου, να γίνει σταδιακά κάτι τέτοιο (πάντα, όμως, με την παρουσία σοβαρών ελίτ) - άλλο εάν η πολιτική τάξη δεν τους εφαρμόζει ή δεν τους γνωρίζει. Αντί π.χ. να καταφύγεις στη βία (που τόσο σου αρέσει) μπορείς να έχεις τα ίδια και καλύτερα αποτελέσματα με τεχνικές προπαγάνδας και χειραγώγησης που στηρίζονται στην καλλιέργεια φόβου και τη σχετική διαχείρισή του (μένω εδώ, προς το παρόν, γιατί θα ξενυχτήσω γράφοντας -όλα αυτά είναι τεράστια θέματα).

Η παρατήρηση του Trueman περί του τί θα έκανε και ο Ανδρέας, που λέει, ανοίγει ένα γενικό σημαντικό ζήτημα, που με έχει απασχολήσει και μένα (πιστεύω ότι προσπάθησε ο Παπανδρέου, από ένα σημείο και πέρα, να κάνει αστικό εκσυγχρονισμό και έφαγε σφαλιάρα...). Αποτελεί, όμως, μεγάλο θέμα, που, κατά τη γνώμη μου, έχει καθορίσει την Ελλάδα της μεταπολίτευσης και θα το σχολιάσω άλλη φορά...

Και δύο ερωτήσεις:

1. Είναι πράγματι ο Καραίσκος φίλος του Σπύρου;

2. Μήπως ο "επιπόλαιος", που έγραψε τόσο ωραία τα περί Χατζάρα και Σωλήνα στο blog μου, είναι ένας από εσάς ή μήπως γνωρίζετε ποιος είναι; Αν δεν θέλετε δημοσίως, μήπως μπορούσατε να μου στείλετε email στη διεύθυνση των βαψομαλλιάδων;

Ευχαριστώ

Marwood είπε...

Αν και το μείζον θέμα είναι που είναι (διαβαζε κρύβεται) ο Καραϊσκος ας ασχοληθώ και με κάποια θέματα λάιτ ρεπερτορίου.

Και λέω λάιτ, γιατί στο μυαλό(?) μου είναι πολύ ξεκαθαρισμένα.
Αγαπητέ Βαψομαλλιά, οι πιο προχωρημένοι σε θέματα χειραγώγησης κλπ ήταν φυσικά οι ναζιστές στα 30's. Μάλιστα μάλλον βρήκαν και τη μαγική συνταγή της προπαγάνδας γιατί όπως απέδειξε και ο Βάρσος έκαναν έναν υψηλού επιπέδου από κάθε άποψη λαό, να τους πιστέψει και να τους ακουθήσει μέχρι-σχεδόν- το τέλος. There you go λοιπόν, όσοι ψάχνετε για ιδανικά μοντέλα χειραγώγησης κάντε ένα σχετικό διδακτορικό και θα σας προσλάβω άμεσα.

Διαφωνώ και για τη βία, πιστεύω ότι είναι εξόχως επίκαιρη. Και τέλος πάντων, η ουσία κατά τη γνώμη μου είναι αυτή: για να βγούμε από την σημερινή κρίση η οποία σε χοντρές γραμμές έχει να κάνει με φουσκωμένες αξίες που ξεφούσκωσαν, πλην όμως όσο ήταν φουσκωμένες εξασφάλιζαν ευημερία σε κομμάτια του πληθυσμού που με πιο "ρεαλιστικά" οικονομικά συστήματα δεν θα την απολάμβαναν, για να βγούμε από την κρίση λοιπό έλεγα, κάποιοι πρέπει να ματώσουν... Με κλανιές δεν βάφονται αυγά κύριοι, το διαπιστώνουν σιγά σιγά τώρα και οι διάφοροι Μπράουν και Ομπάμα. Έλεγα λοιπόν ότι κάποιοι θα ματώσουν...

PS Κάτι μου λέει και μένα ότι ο Επιπόλαιος είναι ένας από εμάς ;)

Ανώνυμος είπε...

Ο διανοούμενος από τη Λάρισα καπνίζει και πούρα;;;

Έχει η Λάρισα παράδοση στο κάπνισα πούρων και δεν το'ξερα;;;

Ανώνυμος είπε...

Βλέπω ότι κάποιος αναγνώστης ήρθε από Λάρισα. Μήπως είναι ο καραϊσκος;

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Βαψομαλλιά με δουλεύεις μου φαίνεται. Πέραν του ότι θα συμφωνήσω με τις εξαιρετικά εύστοχες παρατηρήσεις του Marwood, λέμε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ούτε καν στο δια ταύτα διαφωνούμε.

Ούτε εγώ είμαι οπαδός της βίας για τη βία. Αλίμονο! "Αγαπώ τη βία"; Τί είμαι, τρελός; Η σου είπε κανείς ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι θεωρία τυφλής βίας; Θα έπρεπε να ήμουν εξαιρετικά ανεγκέφαλος για να υποστηρίζω κάτι τέτοιο. Η εσφαλμένη εικόνα που περνάει από κάτι ηλίθιους που πάνε και βαράνε από χόμπυ μετανάστες, νομίζω ότι σε έχει επηρεάσει κι εσένα.. Αν και δε φταίς εσύ αλλά οι βλάκες αυτοί που δηλώνουν νεοναζί..

Μάλιστα μιλάς για καλλιέργεια φόβου. Μα κι εγώ τί λέω τόσο καιρό; Αν ανατρέξεις στα προηγούμενα που έχω γράψει μιλάω πάντα για ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟ, διακρίνοντάς τον από τη χρήση ωμής βίας. Όπως γνωρίζεις πειθαναγκασμός ορίζεται η ΑΠΕΙΛΗ χρήσης βίας. Πραγματικά πιστεύεις ότι 80.000.000 Γερμανοί έφαγαν ξύλο; Πολύ αμφιβάλλω.. Ίσα ίσα ο Χίτλερ περηφανευόταν γιατί κατόρθωσε να κάνει καθεστώς ένα επαναστατικό κίνημα ΧΩΡΙΣ χρήση βίας , παρά μόνο της ελάχιστης απαιτούμενης. Για να μη σου πω ότι η πλειοψηφία αμφιβάλλω ότι πειθαναγκάστηκε καν. Παρόλα αυτά κάποιοι από αυτούς έφαγαν ξύλο γιατί έπρεπε να φάνε. Παραγνωρίζεις ότι σε ένα σύνολο μπορεί η πλειοψηφία να πεισθεί, αλλά υπάρχει μια μειοψηφία (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ στα δικά μας μέρη και χρόνια) που δεν είναι διατεθειμένη να το κάνει λόγω φανατισμού και προσκόλλησης σε ουτοπιστικές ιδεολογίες. Και αυτή η μειοψηφία είναι συνήθως και εξαιρετικά φασαριόζικη. Αυτούς δηλαδή τί πρέπει να τους κάνει κανείς; Να τους κάνει μάκια να τους περάσει ο φανατισμός; Αν ο πειθαναγκασμός δεν αρκεί, θα πρέπει η απειλή να γίνει πράξη και να εφαρμοστεί βία με τη μορφή απέλασης, εγκλεισμού, ή ξύλου από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τελεία και παύλα. Κι εσύ ο ίδιος άλλωστε το αποδέχεσαι όταν μιλάς για φάπα.

Για μένα η δημοκρατία όπως είναι σήμερα είναι απάτη. Στη σημερινή της μορφή, δίνει τη δυνατότητα ψευδοεπιλογής μεταξύ ίδιων στην ουσία κομμάτων, που το μόνο που τα διαφοροποιεί είναι τα πρόσωπα που τα διαχειρίζονται. Το μόνο που προσφέρει είναι η ψευδαίσθηση της δυνατότητας επιλογής, προκειμένου ο κάθε ένας να νομίζει ότι κάτι έκανε που πήγε και ψήφισε,δηλαδή η ψευδαίσθηση ελευθερίας. Συντηρητικοί-Εργατικοί, Ρεπουμπλικάνοι-Δημοκρατικοί, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι τα ίδια σκατά. Δύο κόμματα που στην ουσία είναι ένα. Αναγνωρίζω στους κομμουνιστές ότι έχουν δίκιο όταν το βροντοφωνάζουν. Είναι όμως απάτη και για έναν άλλο λόγο. Γιατί δίνει τη δυνατότητα σε βιολογικά κατώτερα άτομα (χαμηλότερης νοημοσύνης δηλαδή) που δεν είναι σε θέση να αποφασίζουν (και ποτέ δεν θα είναι λόγω πνευματικής ανικανότητας) να ψηφίζουν και να αποφασίζουν την τύχη του συνόλου. Το σωστότερο μοντέλο είναι η επιλογή των βιολογικά ικανών μέσα από την κοινωνία, των ατόμων δηλαδή με ηγετικές ικανότητες και ταλέντο στην πολιτική να αναδεικνύονται. Και ξαναλέω ότι αυτή η ανάδειξη δεν γίνεται από το σύνολο που μάλλον κρίνει με κομπλεξικά κριτήρια (όπως είναι σήμερα ο μέσος άνθρωπος τουλάχιστον), αλλά από πάνω, όπως ακριβώς γίνεται σε όλα τα αποτελεσματικά συστήματα μικρότερης μάλιστα πολυπλοκότητας από την κοινωνία (στρατός, επιχειρήσεις κλπ).

Αν η δημοκρατία με ευθύνη επιλογών μπορεί να επιτευχθεί ποτέ (που δεν νομίζω ότι μπορεί), μπορεί να γίνει μόνο με επανεκπαίδευση των μελών του έθνους στην έννοια της συλλογικότητας (της εθνικής συνείδησης δηλαδή) αλλά και κάτι που θα σου σηκώσει είμαι σίγουρος την τρίχα, αλλά είναι δυστυχώς αλήθεια:
Την εφαρμογή ευγονικής για την εξάλειψη από την μάζα απογόνων χαμηλής νοητικής ικανότητας, προκειμένου να παραμείνουν ως σύνολο, άνθρωποι υψηλής νοητικής ικανότητας που είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται πολύπλοκα κοινωνικά προβλήματα. (Τώρα που το διάβασες αυτό μπορείς να φρίξεις, αλλά εσύ θες δημοκρατία Βαψομαλλιά μου)
Εκπαίδευσης που να κάνει το άτομο να κατανοήσει ότι μόνο όταν το έθνος, η χώρα του πάει καλά, τότε και μόνο τότε, ευτυχεί και το ίδιο. Αν αυτό σου λέει κάτι, την επανεκπαίδευση αυτή (όπως και την ευγονική) προσπάθησε να κάνει ο ναζισμός, χωρίς μάλιστα να επιδιώκει δημοκρατία. Μάλιστα το παράπονο του Αδόλφου ήταν ότι οι μόνοι σωστοί ναζί, είναι άνθρωποι που γεννιούνται και διαπαιδαγωγούνται σε ένα τέτοιο σύστημα, πράγμα που σωστά κατάλαβε δεν θα προλάβαινε να το δει εν ζωή γιατί απαιτεί χρόνο τουλάχιστον μιας γενιάς να δεις κοινωνία τέτοιων ατόμων.

Διαφωνώ απολύτως μαζί σου ότι η χρήση βίας αρμόζει μόνο σε ζώα αγριανθρώπους. Η άσκοπη χρήση βίας ναι, η δικαιολογημένη χρήση βίας όμως όχι. Εδώ με βλέπεις να κυνηγάω τον Καραϊσκο γιατί είναι άσκοπα βίαιος (και λεκτικά κιόλας), δηλαδή αγενής, και περιμένεις να διαφωνήσω; Μια φορά υπέπεσα στο ίδιο αμάρτημα και, σε αντίθεση με αυτόν, το συνειδητοποίησα και ζήτησα πολλάκις συγγνώμη. Δηλαδή για κάφρο με πέρασες; ¨Ότι ξυπνάω το πρωί και λέω «Ποιον θα δείρω σήμερα;»

Η χρήση βίας θα πρέπει να προκύπτει ως προϊόν λογικής σκέψης κι όχι άκριτα. Το να με συγκρίνεις με αυτούς, και να με βάζεις στο ίδιο τσουβάλι, νομίζω ότι στερείται λογικής μιας και ούτε νομίζω ότι δίνω την εντύπωση ανεγκέφαλου ούτε πιστεύω ότι μέχρι στιγμής είχες συλλάβει τί ακριβώς εννοώ. Από την άλλη όμως, και σε αντίθεση μέ σένα, την έχω απενοχοποιήσει. Τη θεωρώ το ύστατο (και επιτρεπτό άρα) όπλο άμυνας απέναντι στον κάθε ανεγκέφαλο, είτε σαν ατομική στάση είτε σαν κρατική στάση, και το μοναδικό μέσο επιβολής όταν δε υπάρχει άλλος τρόπος. Αν και για μένα οι ατομιστές είναι χειρότεροι από τους βλάκες του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί στο κάτω κάτω οι τελευταίοι υποτίθεται ότι διαθέτουν κοινωνική συνείδηση, έστω και λανθασμένης αντίληψης. Στην περίπτωση δε που δεν είναι φανατικοί, είναι και δεκτικοί επανεκπαίδευσης. Σιχαίνομαι πολύ περισσότερο τους ατομιστές (και επομένως και τους πραγματικούς και όχι τους γιαλαντζί) φιλελεύθερους από τους βλάκες ονειροπόλους του ΣΦΥΡΙΖΑ, γιατί με οποιαδήποτε πολιτική κατάσταση δεν τους ενδιαφέρει παρά μόνο ένα πράγμα: ο εαυτούλης τους.

Για τον εθνικοσοσιαλισμό λοιπόν δεν υπάρχει ο ψευδής διαχωρισμός σε δεξιούς και αριστερούς, συντηρητικούς και προοδευτικούς και λοιπές σαχλαμάρες, γιατί απλούστατα δεν είναι ανθρωποκεντρική θεωρία όπως ο μαρξισμός (το δίκιο του εργάτη), ο φιλελευθερισμός (η ελευθερία του ατόμου) και όλες οι υπόλοιπες, αλλά βιοκεντρική τόσο σε επίπεδο ατόμου όσο και έθνους. Υπάρχει μόνο ένα έθνος στο οποίο ανήκουν όλοι οι προαναφερόμενοι (αριστεροί-δεξιοί κλπ), και αυτή πρέπει να είναι η ταμπέλα που τους αυτοπροσδιορίζει, μέλη-του-ιδίου-έθνους. Γι αυτό ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να συνεργάζονται αρμονικά για την ευημερία του έθνους και κατ’ επέκταση των ιδίων. Κάποια έθνη είναι ανώτερα από άλλα. Τόσο απλά. Αυτή η συλλογιστική διέσωσε και τη Γερμανία από το να καταλήξει εμφυλιοπολεμική Ισπανία. Μόνο αν παραμεριστεί ο ατομικός εγωϊσμός και γίνει αποδεκτός ο δαρβινισμός, δηλαδή γίνει κατανοητό από τον καθένα, ότι δεν έχουμε όλοι τις ίδιες δυνατότητες, αλλά οφείλουμε ανάλογα με αυτές που έχουμε να συνεργαζόμαστε και να προσφέρουμε για το καλό του έθνους, τότε και μόνο τότε θα πάψει ο φτωχότερος να μισεί τον πλουσιότερο και ο πλουσιότερος να φοβάται το φτωχότερο, αλλά και οι δύο θα συνεργάζονται αποδεχόμενοι τις ικανότητές τους και σεβόμενοι ο ένας τον άλλο. Και το καρότο σε αυτή τη λογική, είναι ότι παραμερίζει την ταξική ατομική διαφορά και την μετατρέπει σε διαφορά μεταξύ συνόλων-εθνών. Η έμφυτη βιολογική ανάγκη του ανθρώπου να αισθάνεται ανώτερος από κάποιον άλλο (πιο μορφωμένος, πιο ωραίος, πιο πλούσιος κλπ) μετατίθεται έξυπνα από το επίπεδο της ίδιας κοινωνίας σε επίπεδο εθνών, κάνοντάς τον να αισθάνεται ανώτερος όχι ως ξεκομμένο άτομο, αλλά ως άτομο-μέλος μιας εθνικής κοινότητας η οποία υπερέχει έναντι των άλλων εθνικών κοινοτήτων. Το «Εγώ» κι ο «Άλλος» που παρατηρείται μέσα στην ίδια κοινωνία, μετατρέπεται σε «Εμείς» για τα μέλη της κοινωνίας αυτής, και οι «Άλλοι» για όσους δεν ανήκουν σε αυτή. Αυτά που ατομικά διαχωρίζουν τους ανθρώπους (μόρφωση, πλούτος κλπ) κάνοντας αυτούς που τα έχουν σε μικρότερο βαθμό, κομπλεξικούς και εκδικητικούς έναντι όσων τα έχουν σε μεγαλύτερο βαθμό, περνάνε σε δεύτερη μοίρα γιατί κάνουν κατανοητή για αυτόν που τα έχει σε μικρότερο βαθμό, την αξία των ικανότερών του για την ευημερία του έθνους του. Γι αυτό είναι άκρως απαραίτητη η επανεκπαίδευση των ατόμων, ώστε να μειώσουν τον εγωϊσμό τους και να αποδεχθούν τον δαρβινισμό και επίσης να σφυρηλατηθούν στην έννοια του έθνους.

Προσωπική άποψη τώρα: Όσον αφορά την ελευθερία, και εγώ τη θεωρώ το υπέρτατο αγαθό. Και ακριβώς επειδή τη θεωρώ το υπέρτατο αγαθό, είμαι διατεθειμένος προς όφελος του συνόλου, να κάνω την υπέρτατη θυσία, να δεχτώ τον περιορισμό της ακόμα και για τον εαυτό μου. Πράγμα που ούτως η αλλως κάνω όταν ζω σε μια κοινωνία, εφόσον αποδέχομαι τους νόμους της. Η εθνικοσοσιαλιστική κοινωνία άλλωστε, δεν είναι τίποτα άλλο από μια κοινωνία όπου νόμοι είναι οι νόμοι του έθνους.

Ο εθνικοσοσιαλισμός αφορά τόσο το σύνολο όσο και το άτομο. Μάλιστα από το άτομο είναι και ιδιαίτερα απαιτητικός. Ο εθνικοσοσιαλιστικός τρόπος ζωής απαιτεί συνεχή προσπάθεια βελτίωσης και ανάδειξης των άριστων χαρακτηριστικών του ανθρώπου. Θετική στάση ζωής, συνεχή εργασία, συνεχή μόρφωση, συνεχή σωματική και πνευματική εκγύμναση, αντοχή στις κακουχίες και τα προβλήματα της ζωής, αντιμετώπισή τους όχι παθητικά αλλά με επιθετικό και μαχητικό πνεύμα, μείωση του ατομικού εγωϊσμού προς όφελος του συνόλου, προσήλωση στην ηθική ανωτερότητα μέσα από την έννοια της τιμής κλπ. Πες μου τί κακό βρίσκεις σε όλα αυτά. Όταν αποδέχεσαι ότι πάνω από το ατομικό σου εγώ βρίσκεται το καλό του έθνους, είσαι διατεθειμένος όχι μόνο να περιορίσεις την ατομική σου ελευθερία, αλλά να κάνεις και μεγαλύτερες θυσίες. Και αυτό εγώ το λέω ανωτερότητα.

Αυτό που πραγματικά μου κάνει δε εντύπωση είναι που μιλάς για το αν είναι επίκαιρο. Μα είπε κανείς για μαύρες στολές και υψωμένο το δεξί χέρι; Η νομίζεις ότι εθνικοσοσιαλιστής είναι αυτός που φοράει γερμανική στολή και κοιτάζεται στον καθρέφτη ή ακούει γερμανικά εμβατήρια; Εκ των πραγμάτων όμως απαιτούνται κάποια πράγματα που θα χτίσουν εθνική συνείδηση και εθνική αντίληψη μοναδικότητας και ανωτερότητας. Σεβασμός του εθνικού συμβόλου, παρελάσεις κλπ χρειάζονται προκειμένου να δίνουν στο άτομο την εικόνα εθνικού μεγαλείου ακόμα κι αν αυτό δεν υπάρχει (αρχικά τουλάχιστον). Όλα ντόπα είναι σε αυτή τη ζωή. Οι παρελάσεις θα μας χαλάσουν; Σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης με συνεχή ανταγωνισμό εθνικών οικονομιών, τα παραπάνω δεν σου φαίνονται επίκαιρα; Η σου μοιάζουμε για χώρα που δεν χρειάζεται το μιλιταρισμό; Αυτά που λέει ο Τρούμαν δεν έχουν εφαρμογή εδώ. Οι Σουηδοί δεν συνορεύουν με Τούρκους. Δες λίγο το παράδειγμα του Ισραήλ. Οι Εβραίοι αντέγραψαν σε μεγάλο βαθμό τους διώκτες τους. Ασε δε που διάβασα χθες ότι στην τελευταία του ενημέρωση, ο διευθυντής της CIA ενημέρωσε ότι οι αναλυτές της υπηρεσίας αναμένουν επανεμφάνιση των εξτρεμιστικών κινημάτων των δεκαετιών 20 και 30 στο δυτικό κόσμο, λόγω της οικονομικής κρίσης; Θα βρω το link στο in.gr και θα το βάλω. Μάλλον είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Επίσης μην ξεχνάμε ότι η οικονομία κάνει κύκλους. Και ο ναζισμός ανεδείχθη μετά από οικονομική κρίση. Αρα μάλλον είναι όλα επίκαιρα.

Τέλος, επειδή θεωρώ ότι έχεις δίκιο Βαψ για τα περί ουίσκι, δεν μακρυγορώ ξανά. Επειδή βλέπω ότι υπάρχουν παρεξηγήσεις για το τι είναι εθνικοσοσιαλισμός, θα ξεκινήσω να σας δίνω κι από ένα link για να τον κατανοήσετε. Θεωρώ δε οι καλύτερες ερμηνείες δίνονται από τον δημιουργό του. Σε πρώτο στάδιο σας δίνω την ομιλία του Αδόλφου στις 30/1/1937, με την ευκαιρία 4 χρόνων από την άνοδο στην εξουσία. Είναι μεγάλος μεν αλλά καταπληκτικός λόγος και σας συνιστώ το δίχως άλλο να τον διαβάστε γιατί περιγράφει τις απόψεις του Χίτλερ, περί οικονομίας, επιχειρηματικότητας, δικαιοσύνης αλλά και κοινωνικής οργάνωσης. Στον λόγο αυτό θα βρείτε και πολλά που αναφέρω παραπάνω περί επανεκπαίδευσης του ατόμου, του μη διαχωρισμού ατόμων στην κοινωνία σε δεξιούς-αριστερούς, το γιατί αποκλείονται οι αλλοεθνείς απο μια τέτοια κοινωνία, το ρόλο του κράτους στην οικονομική δραστηριότητα κλπ. Διαβάστε τον. Αξίζει τον κόπο για να πάρτε μια ιδέα.

Λόγος περί εξωτερικής πολιτικής

Ανώνυμος είπε...

Sehr Geehrter Varsos,

Noch einmal bin ich einvertsanden mit Ihrer Ansicht. Ich bitte Ihnen meinen herzlichen Glueckwunsche zu akzeptieren.


Heil Hilter,

Mit sehr freundlichen Gruessen,


Hans Joachim

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Χα,χα,χα..

Παρατηρώ ότι στο blog του Βαψομαλλιά υπάρχει αναγνώστης ονόματι Grizomallis ο οποίος μέμφεται εμένα και τον Βαψομαλλιά (για την ακρίβεια κυρίως εμένα και λιγότερο τον Βαψομαλλιά) ότι έχουμε χάσει την μπάλα..

Grizomalli, χαίρομαι όταν βλέπω ότι συμφωνείς ότι εδώ γίνεται ένας διάλογος με πολιτισμένη (ή ενίοτε λίγότερη πολιτισμένη, αλλά στο πλαίσιο του χαβαλέ πάντα)ανταλλαγή απόψεων για διάφορα θέματα βαριάς (η αλήθεια) και βαρετής (ξανά η αλήθεια) θεματολογίας..

Αγαπητέ φίλε (ελπίζω να μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ φίλο) Γκριζομάλλη, αν και το blog αυτό δεν μου ανήκει, είμαι σίγουρος ότι είναι ανοιχτό σε όλες τις απόψεις, αφού άλλωστε ο Marwood αφήνει ακόμα κι έναν παλαβό (αν κατάλαβα καλά αυτό υπονοείς ότι είμαι) όπως εγώ, να λέει την ταπεινή του άποψη.

Άρα είμαι σίγουρος ότι είσαι καλοδεχούμενος να λες την άποψή σου και σε αυτό το blog..(όταν δεν πολυβαριέσαι, που συνήθως βαριέσαι απ'ότι έχω καταλάβει)

Θεωρώ άκομψο (να το πω κι εγώ ευγενικά) να αφορίζεις, χωρίς την παράθεση επιχειρημάτων και μάλιστα σε άλλο blog από αυτό στο οποίο διεξάγεται η συζήτηση (όπως υπονόησε άλλωστε αν κατάλαβα καλά κι ο αγαπητός Βαψ)

Θα πρέπει όμως να σου θυμίσω ότι ο αφορισμός είναι η στάση κάποιου του οποίου θίγονται οι στερεοτυπικές αντιλήψεις περί δημοκρατίας, μιας και κατανοώ ότι όλοι έχουμε μεγαλώσει με ιερά "δημοκρατικά" δισκοπότηρα..
Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι η ίδια αντίδραση με κάποιον του οποίου θίγονται οι στερεοτυπικές αντιλήψεις περί θρησκείας, μιας και κατανοώ επίσης ότι όλοι έχουμε μεγαλώσει με ιερά "θρησκευτικά" δισκοπότηρα, όπως όταν π.χ. του λες να μην βαφτίσει τα παιδιά του, αν αυτό σου λέει κάτι.
Καταλαβαίνεις από το παραπάνω ότι η εικόνα που μπορεί να σου δίνω εγώ, είναι ακριβώς η ίδια εικόνα που μπορεί να δίνεις εσύ κάπου αλλού, άρα θεωρώ άδικο τον αφορισμό σου.

Το βαρετό αυτό blog, έχει γίνει ακόμα πιο βαρετό μετά και την (προσωρινή ελπίζω) αποχώρηση του Καραϊσκου, άρα η συμμετοχή σου θα είναι πολύτιμη. Το μοναδικό ωραίο εδώ, (που με παροτρύνει ακόμα να γράφω) είναι ότι συμπτωματικά έχουν εμφανιστεί όλες οι πολιτικές τάσεις και αντιλήψεις. Από ελαφροκομμουνιστες όπως ο Καραϊσκος, φιλελεύθερους όπως ο Trueman κλπ.

Όσον αφορά ότι έγραψες για τη θρησκεία, συμφωνώ απολύτως μαζί σου μιας και μόνο ως θρήσκος δεν αυτοπροσδιορίζομαι. Επίσης συμφωνώ και επαυξάνω σε αυτό που είπες για το blog του Βαψομαλλιά.

Βαψομαλλιά το blog σου μπορεί να είναι χιουμοριστικό, αλλά πραγματικά βάζει κόσμο σε διαδικασία αναθεώρησης κάποιων ειδώλων της σύγχρονης εποχής (τηλεειδώλων), πράγμα κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό (το λέω σοβαρά). Έχει δυναμικότητα και πλάκα, που το κάνει να κερδίζει αναγνώστες.. Όσον αφορά αυτό που έλεγες ότι οι αναγνώστες του, έχουν πάρει χαμπάρι τί παίζεται και γελάνε, μην είσαι απολύτως σίγουρος ότι συμβαίνει με όλους τους αναγνώστες του. Το παράδειγμα του σχολιαστή περί Μαρίνου που ήταν και φανατικός του Αποκαλυπτικού Δελτίου λέει πολλά... Δείχνει ότι υπάρχουν και ανυποψίαστοι ανάμεσά μας.. Keep walking και συνέχισε τα ξεβρακώματα όσων αξίζουν ξεβράκωμα.. Έστω και στον μικρόκοσμο-blogόκοσμο έχει τη σημασία του.. Μην ξεχνάς ότι όταν το διαβάζει ένας blogger, μπορεί να ενημερώνει δέκα που δεν ασχολούνται με blogging.. Ότι μπορεί να κάνει ο καθείς για την ανατροπή της κακομοιριάς που ζούμε ας το κάνει..Καμια φορά μπορεί και να μην καταλαβαίνει ότι το κάνει, αισθανόμενος ότι έχει παραδώσει τα όπλα..

o grizomallis είπε...

Βάρσο, την καλησπέρα μου.
Διαφωνούμε ριζικά,
αλλά βέβαια δεν πειράζει.

Τολμώ μάλιστα να πιθανολογήσω ότι,
ενώ αυτό που εσύ εκλαμβάνεις ως άποψή μου αποτελεί αντικείμενο συστηματικής μελέτης και έρευνας για σένα,

αυτό που εγώ εκλαμβάνω ως άποψή σου με απασχολεί συγκριτικά λιγότερο (εννοώ ότι τα επαγγελματικά και προσωπικά μου ενδιαφέροντα με οδηγούν σε διαφορετικά πεδία μελέτης).

Άρα η ανάγνωση των θέσεών σου (τις οποίες πράγματι θεωρώ ότι εκφράζεις με επάρκεια) μού είναι μεν κάπως δυσάρεστη αλλά, για περισσότερους του ενός λόγους, όχι άχρηστη.

Επίτρεψέ μου να μην αρχίσω εδώ διάλογο: αυτόν τον καιρό (και για το επόμενο οκτάμηνο τουλάχιστον) το πρόγραμμά μου είναι υπερβολικά βαρύ και δεν έχω χρόνο.

Σε χαιρετώ

ΥΓ. Δεν σε θεωρώ παλαβό -κρίμα: θα ήτο μια κάποια λύσις.
(χούμορ)

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Να καλωσορίσω τον Grizomali στο πρώτο (και μοναδικό λόγω φόρτου απ 'ότι δείχνει ) σχόλιο του, μιας και ο κος Marwood έχει συνδέσει το blog του με Κάϊρο καταπώς φαίνεται..
Όχι Grizomalli μου ούτε κι εγώ πολυασχολούμαι με αυτά, μη νομίζεις... Ασχολούμαι στο βαθμό που ασχολούμαι και με άλλα πράγματα.

Marwood είπε...

Να καλωσορίσω και εγώ με την σειρά μου τον Γκριζομάλλη που μας επισκέπτεται από σπόντα από το υψηλού επιπέδου blog του Βαψομαλλιά.
Απλώς να πω ότι when all said and done όπως θα έλεγε και ο αγγλομαθής φίλος μας Τρούμαν, μιά ζωή την έχουμε, και από ότι καταλαβαίνω ο κοινός μας παρονομαστής, και εμένα και του Βαψομαλλιά οπωσδήποτε, αλλά και του Βάρσου ακόμα και του Καραϊσκου είναι ότι σε αυτό το σύντομο πέρασμα μας από τον χαζό αυτό πλανήτη ειμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε σε αυτή την ξενέρωτη και ηλίθια χώρα. Άρα, εσένα Γκριζομάλλη που από ότι καταλαβαίνω εδράζεσαι στα Παρίσια, σε ζηλεύω και σε φθονώ...
Και οι απόψεις σου είναι χρήσιμες ανεξαρτήτως αν συμφωνουμε ή διαφωνούμε, καθώς εξ ορισμού η ματιά σου στα "πράγματα" είναι διαφορετική.
Εμείς ειλικρινά δεν ξέρω πόσο μας έχει διαβωρώσει η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα", δεν είμαι σίγουρος για τίποτε πλέον...

MUSIC THROUGH THE YEARS είπε...

Kaλησπέρα.Marwood τείνω να παραδεχτώ οτι είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε σε αυτήν την χώρα.....για να θαυμάζουμε τα κατορθώματα των άλλων χωρών.Κι ομως υπήρξαν δικοί μας πού διέπρεψαν στο εξωτερικό.
Φταίει ο τόπος λοιπόν.
Να τον αλλάξουμε.ΜΠΟΡΟΥΜΕ ;