Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Klotzen, nicht Kleckern 2



Διαβάζοντας για την περιπέτεια του κ. Χάρη Νικολαϊδη στις φυλακές της Ταϊλάνδης αγαπητέ μου, τι μου ήρθε στο μυαλό λέτε?

Ας μιλήσω λοιπόν λίγο για ένα θέμα, πιστεύω ενδιαφέρον για το πολυπληθές ακροατήριό μας. Πριν όμως ξεκινήσω, θα κάνω μια εισαγωγή / CAVEAT για σας τους νομομαθείς, γιατί έχω παρατηρήσει ότι πολλοί από αυτούς που αντιδρούν έντονα στα κείμενά μου, δεν έχουν κάνει τον κόπο να τα διαβάσουν προσεκτικά. Αν το έκαναν, θα έβλεπαν ότι σχεδόν σε όλα αφήνω χώρο και για την πιθανότητα ύπαρξης εκ διαμέτρου διαφορετικής εξήγησης για πρόσωπα ή γεγονότα, αρκετές δε, φορές μέσα στο ίδιο κείμενο εξετάζω τα merits όπως θα έλεγε και ο κύριος Βαψ. και των δύο (ή περισσοτέρων απόψεων). Αυτό που απλώς κάνω εδω μέσα (ή έτσι νομίζω τέλος πάντων), είναι να "καταθέτω" τις σκέψεις (σκέψεις, όχι παγιωμένες πεποιθήσεις ελπίζω) που μου γεννώνται από την επικαιρότητα ή κάποια πράγματα που έχω δει ή διαβάσει, χωρίς να υποστηρίζω ότι κατέχω κάποια ανώτερη αλήθεια ή φιλοσοφία ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο...
 
Στο προκείμενο, ένα Caveat θέλω να κάνω και εδώ, -επειδή ξέρω ποια θα ήταν η εύκολη κριτική για τις απόψεις που θα παραθέσω- και είναι το εξής:
 
Θέτω υπόψιν σας κάποια σχόλια του Ιστορικού Sir John Keegan (όχι του ποδοσφαιριστή Καραίσκο εντάξει?) του οποίου το status δεν νομίζω ότι αμφισβητείται, για τον γνωστό και μη εξαιρετέο David Irving. Λέει λοιπον ο Keegan:

In his Daily Telegraph review, British historian John Keegan wrote: "David Irving knows more than anyone alive about the German side of the Second World War. He discovers archives unknown to official historians and turns their contents into densely footnoted narratives that consistently provoke controversy... His greatest achievement is Hitler's War, which has been described as `the autobiography the Führer did not write' and is indispensable to anyone seeking to understand the war in the round. Now he has turned his attention to Joseph Goebbels... The result is a characteristic Irving book: 530 pages of text and 160 pages of relentless references..."

In his The Battle for History Keegan also wrote: "Some controversies are entirtely bogus, like David Irving's contention that Hitler's subordinates kept from him the facts of the Final Solution, the extermination of the Jews..." (p.10)

"No historian of the Second World War can afford to ignore Irving. His depiction of Hitler [in Hitler's War], by its relation of the war's development to the decisions and responses of Führer headquarters, is a key corrective to the Anglo-Saxon version, which relates the war's history solely in terms of Churchillian defiance and the growth of the Grand Alliance. Nevertheless, it is a flawed vision, for it is untouched by moral judgement. For Irving, the Second World War was a war like other other wars - naked struggle for national self-interrest - and Hitler, one war leaders among others. Yet, the Second World War must engage our moral sense. Its destructiveness, its disruption of legal and social order, were on a scale so disordinate that it cannot be viewed as a war among other wars; its opposition of ideologies, democratic versus totalitarian, none the less stark because democracy perforce allied itself with one form of totalitarianism in the struggle against another, invariably invests the war with moral content; above all, Hitler's institution of genocide demands a moral commitment." (pp.50-51.)

Το δεύτερο σχόλιο είναι επικριτικό και έχει κάποιο δίκιο. Πιστεύω ότι το τρίτο σχόλιο πλησιάζει περισσότερο στην αλήθεια για τον αμφιλεγόμενο Ιστορικό. Ο Keegan δηλαδή υποστηρίζει ότι ο Irving είναι η μεγαλύτερη εν ζωή αυθεντία σε θέματα Γερμανίας κατά τον Β' ΠΠ, εξαίρει την ικανότητά του να ξετρυπώνει έγγραφα από αρχεία που αγνοούσαν οι άλλοι Ιστορικοί, πλην όμως του καταλογίζει ότι δεν προσεγγίζει το θέμα του μεγαλύτερου πολέμου όλων των εποχών με όρους ηθικής, αν το μεταφράζω σωστά ("untouched by moral judgment"). 

Αυτό λοιπόν ήταν το Caveat, λέω τώρα εγώ λοιπόν:

Είναι φανερό αγαπητοί αναγνώστες, ότι το θέμα του B' ΠΠ ο Winston Churchill το είχε πάρει προσωπικά (όπως φοβάμαι και ο Hitler από ένα σημείο και μετά), χωρίς να υπολογίζει τις πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις, όπως αποδείχτηκε από τα γεγονότα (τα γεγονότα φίλοι μου, τα γεγονότα, όπως λέγει και ο νέος φίλος του αγαπητού μας Barry White, του επονομαζόμενου και «Σουλτάνου της κρεββατοκάμαρας»). Τα δε κίνητρά του, ήταν πιο ομιχλώδη από αυτά του Χίτλερ και σε τελική ανάλυση πολύ λιγότερο πολιτικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να παραγνωριστεί η προφανής ψυχοπαθολογική φύση της προσωπικότητας Hitler. 
 
Ωστόσο, στην περίπτωση του Χίτλερ, με μια απλή ανάγνωση του Mein Kampf, και ο πιο αδαής μπορεί να αντιληφθεί όχι μόνο τα πολιτικά του κίνητρα και τους στόχους που ήθελε να επιτύχει, αλλά και τα (πολιτικά ή στρατιωτικά) μέσα που θα χρησιμοποιούσε για να φτάσει σε αυτούς. Θα έλεγα δε, ότι αν μη τι άλλο, μέχρις ένα χρονικό σημείο, ακολούθησε με συνέπεια τον προ εικοσαετίας προγραμματισμό του. Άρα, ο οιοσδήποτε θα μπορούσε να διαβάσει τις οδηγίες χρήσης, και εάν το επιθυμούσε, να ψωνίσει το προϊόν. Ο γερμανικός λαός όπως απέδειξε και ο Βάρσος σε παλαιότερα σχόλια -καλώς ή κακώς- ψώνισε, χωρίς βέβαια -αλίμονο- να συμβουλευτεί τους διάφορους παγκόσμιους νταβατζήδες της "δημοκρατίας" και της "ελευθερίας". Αλλά αυτά έχουν οι εκλογές και η ο σεβασμός της ελεύθερης βούλησης του λαού, beware of answered prayers όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός του Κάτω Wisconsin, κάπως έτσι την πάτησαν και τώρα οι Ουιλσονιστές-Τροτσκυστές με τη "δημοκρατικώς εκλεγμένη" κυβέρνηση Χαμάς, και τώρα τρέχουνε... Για τον Churchill δε, και τα κίνητρά του, δεν μας φτάνουν οι ψυχαναλυτές και οι ψυχίατροι  του λεκανοπεδίου, για να τα αναλύσουν...
 
Don't get me wrong, θαυμάζω τον Curchill (αν και όχι σαν πολιτικό) σαν προσωπικότητα. Αρκετές από τις καταπληκτικές ατάκες και αφορισμούς του, έχω μάθει απ' έξω και τις χρησιμοποιώ για να κατατροπώνω αντιπάλους μου στις καφενειακές (δηλ. και εν καφενείω και καφενειακού επιπέδου) αντιπαραθέσεις μου με αντιπαθητικούς ή/και γραφικούς αριστεριστές ή/και πασοκτζήδες. Οι δε λόγοι του κατά τη διάρκεια του πολέμου, είναι σίγουρα αξεπέραστοι, και σαφώς απετέλεσαν καθοριστικό παράγοντα για την ανύψωση του ηθικού του Βρετανικού λαού, ειδικά δε, το θρυλικό διάγγελμα "Fight on the beaches...  " , πιστεύω ότι συνεχίζει να εμπνέει ακόμα και σήμερα ανθρώπους όπως πχ ο Νίκος ο Καραχάλιος, όταν αγωνίζονται -τσαλαπατώντας όποιον άτυχο τυχαίνει να βρίσκεται στο δρόμο τους- να εντοπίσουν ελεύθερη ξαπλώστρα στην Ψαρρού ή στο Καλό Λειβάδι.
 
Μια ακόμα παρατήρηση, ο Churchill ήταν κατά το ήμισυ αμερικανός, αν αυτό έχει κάποια σημασία. Αυτό δεν τον εμπόδισε βεβαίως να ξηγηθεί στους "συμμάχους" του αλμυρό φυστίκι, αποκρύπτοντας πληροφορίες ή παραπλανώντας τους άβγαλτους σε θέματα κατασκοπίας αμερικάνους (μην ξεχνάμε ότι η CIA ιδρύθηκε μόλις το 1947, βεβαίως με βρετανικό know-how, δείτε σχετικά και την ταινία του Robert Deniro, The Good Shepherd) σε σημείο που να συναγωνίζεται σε αυτό τους Γερμανούς (για τους Ρώσσους δεν το συζητώ, ήταν μακράν πρώτοι). Τα καημένα τα αμερικανάκια κάνανε μάγκα τον κάθε πικραμένο "σύμμαχό". Πληρώνανε τα κορόιδα το Los Alamos, για την ανάπτυξη ατομικών όπλων που θα έπλητταν τους "κακούς" γερμανούς, την επόμενη ημέρα τα σχέδια ήταν στα γραφεία κάθε ενδιαφερόμενου στη Μόσχα (μήπως και στο Λονδίνο?), προς μελλοντική χρήση εναντίον των αμερικανικών συμφερόντων. Τώρα μάλιστα, αυτές είναι συμμαχίες, πνεύμα και ηθική, από τον άξονα του "καλού". 

Αυτά για το hobby-horse μου αλλά και για ένα dead horse issue, ή μήπως όχι...

52 σχόλια:

V. είπε...

Αγαπητέ Marwood, συμφωνώ σχεδόν απολύτως με την ανάλυσή σου. Πρώτα απ' όλα, σε ό,τι αφορά τον Hitler (και χωρίς να μπαίνουμε στα βαθιά νερά επί μέρους αναλύσεων) δεν νομίζω ότι υπάρχει σοβαρή αμφιβολία ότι η επίσημη ιστορία (ή ιστοριογραφία, για να το πω πιο υποτιμητικά) θα τον παρουσιάζε σήμερα εντελώς διαφορετικά, χωρίς τη σημερινή δαιμονοποίηση - και αυτό, νομίζω, ανεξάρτητα από το εάν κανείς συμφωνεί με το στίγμα του ή όχι. Το ίδιο, βέβαια, πιστεύω, τηρουμένων των αναλογιών, ότι θα είχε συμβεί σήμερα και με τον Stalin, αν και αυτός δεν έχει δαιμονοποιηθεί στον ίδιο βαθμό - κατά τη γνώμη μου γιατί ο κομμουνιστικός χώρος παραμένει, παρά τη φθορά του, στον χώρο του mainstream.

Για τα περί Churchill (ΤσΕρτσιλ και όχι ΤσΩρτσιλ, όπως τον προφέρουν συνήθως) διαφωνώ. Τον εκτιμώ ως πολιτικό και όχι τόσο ως άνθρωπο (εκτός αν τον αντιμετωπίσουμε ως character, οπότε το ζήτημα αλλάζει). Για μένα, εκφράζει το μοντέλο που αποδέχομαι: Δημοκρατικός Ελιτισμός. Ξέρουμε ότι δεν ήθελε τις "κατώτερες τάξεις" (όπως τις ονόμαζε) να συμμετέχουν στην λήψη των πολιτικών αποφάσεων, ενδιαφερόταν, όμως, γι' αυτές και λάμβανε υπ' όψιν την ευημερία τους στην πολιτική του. Αποτελεί το μοντέλο συντηρητισμού που μου αρέσει, το οποίο στα αγγλικά ονομάζουμε οne nation conservatism (αυτό εννοούσα όταν, παλαιότερα, έγραφα στον Καραίσκο για τη δυνατότητα του συντηρητισμού να ενώνει δεξιά και αριστερά και εκείνος μου απαντούσε για Αβραμόπουλους και Άρηδες Σπηλιωτόπουλος, μιλώντας με όρους ελληνικής εφημεριδογραφίας, οπότε και βαρέθηκα να του ξανα-απαντήσω...).

Από κει και πέρα, στο ζήτημα του Irving (Eρβινγκ και όχι Ιρβινγκ, όπως τον αναφέρουν οι περισσότεροι), νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Πρόκειται, σε ένα πρώτο επίπεδο, για έναν μεγάλο Ιστορικό. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, γενικώς, όλοι όσοι αποφασίζουν να πάνε κόντα στο θεσμικώς κυρίαρχο (κόντρα στο ρεύμα δηλ. - και μάλιστα με αφορμή τόσο φορτισμένα θέματα). Δεν έχω τις γνώσεις να τοποθετηθώ για την άρνηση του ολοκαυτώματος (και δεν θέλω να μιλάω για θέματα που δεν γνωρίζω επαρκώς), και βρίσκω σοβαρή για συζήτηση την κατηγορία περί παραμέλησης της ηθικής παραμέτρου στην ανάλυσή του, θεωρώ, όμως, ως εξωφρενική την αντιμετώπιση που του επιφυλάχθηκε. Η φυλάκισή του στην Αυστρία (όσο και αν "αιτιολογείται" από το ισχύον εκεί νομικό πλαίσιο) είναι, κατά τη γνώμη μου, αδιανόητη - το ίδιο και η γελοιότητα του αριστερίστικου τραμπουκισμού εναντίον του στο Oxford Union, όταν του απαγόρευσαν, εν τέλει, να μιλήσει μαζί με τον Griffin, ενώ το Union είχε δημοκρατικότατα ψηφίσει υπέρ της πρόσκλησής του. Οι αριστεριστές ακτιβιστές, όμως, δέχονται τις δημοκρατικές διαδικασίες μόνο όταν συμφωνούν με τις απόψεις τους ή απλώς τις ανέχονται όταν αφορούν νερόβραστα θέματα. Από ένα σημείο και πέρα, όμως, θεωρώ ότι ο Irving κλάταρε και τα έχει χάσει λιγάκι (ίσως, βέβαια, δικαιολογημένα, αν σκεφτεί κανείς πόσο έχει ταλαιπωρηθεί, επειδή απλώς εκφράζει έναν συγκεκριμένο τρόπο ανάλυσης ορισμένων γεγονότων, όσο κι αν κανείς μπορεί να διαφωνεί με αυτόν).

ΥΓ. Εκτός από τον Irving, μεγάλο γνώστη και εξαιρετικά σοβαρό αναλυτή της περιόδου θεωρώ και τον (συντηρητικό και sui generis)ιστορικό John Lukacs.

MUSIC THROUGH THE YEARS είπε...

DEAR MARWOOD.Μού αρεσε η ανάλυση σου και σε κάποια σημεία συμφωνώ.Η περίπτωση τού Νικολαίδη με εχει συγκλονίσει.Εχω ενα πιστεύω:Η ζωή είναι δώρο και κανένας δεν εχει δικαίωμα να στο στερήσει.4 χρόνια σε αυτές τίς φυλακές είναι τέσσερις αιώνες.
Ο Chuchill ήταν δαιμόνιος πολιτικός αλλά δεν μού αρεσε ως άνθρωπος.Αν κατάλαβα καλά ίδιες ιδέες εχει και ο φίλτατος vapsomallias περί Churchill.H Αγγλία και ο Winston,υπέφεραν απο αυτό το σύμπλεγμα πού τόσο γλαφυρά μας παρουσιάζει ο DAVID LEAN στίς ταινίες του:Θεωρούσαν την Αγγλική mentality τρόπο ζωής και σκέψης γιά Ινδικά,Ελληνικά ,Γιουγκοσλαβικά ζητήματα.Οταν στο τέλος κατάλαβαν οτι η ανάμιξη στά διεθνή μεγάλα ζητήματα προϋποθέτει την κατανόηση τού διαφορετικού τρόπου σκέψης και τών τοπικών ηθών και εθίμων,η Μ.Βρετανία ήταν μία σχεδόν φτωχή χώρα,σε σχέση με την Αυτοκρατορία που υπήρξε.Η ανάμιξη της στο Β.Π.Π
στοίχισε,μάτωσε και δεν ξέρω αν μπορεί ο μεγάλος αυτός λαός τον οποίον λατρεύω να αποκτήσει πάλι αυτά πού έχασε.Τρομερή παρομοίωση του we are going to fight on the beaches με Καραχάλιο και Ψαρρού.
Xρήστος

Ανώνυμος είπε...

Μια διευκρίνση στην πρώτη παράγραφο, διότι γράφοντας γρήγορα δεν το έγραψα καθαρά: η επίσημη ιστορία θα παρουσίαζε τον Hitler διαφορετικά, εάν δεν είχε ηττηθεί...

Ανώνυμος είπε...

Ο Καραϊσκος είναι ο Μανώλης Καψής?

Ανώνυμος είπε...

Τι συλλογάσαι ορε Καραίσκο?

Ανώνυμος είπε...

Οι πληροφορίες μου λένε ότι αυτή τη στιγμή ο Καραίσκος συνομιλεί στην Βαλαωρίτου με Σωλήνα για το μέλλον του Βαλβερδε

Ανώνυμος είπε...

Εγώ είδα χθες το βράδυ τον Καραίσκο σε μεζεδοπωλείο στο λόφο Στρέφη να κάνει μάθημα τακτικής στον Αλεφαντο με πατομπούκαλα

Ανώνυμος είπε...

To οne nation conservatism δεν είναι το μοντέλο που αφαρμόστηκε στην Βρετανία και οδήγησε στην παραλίγο πτώχευση; Μέχρι που ήρθε η Μάγκυ και έβαλε τα πράγματα σε τάξη;

V. είπε...

Νομίζω, το ακριβώς αντίθετο... Κατά τη γνώμη μου, και ανεξάρτητα από την αξία της Thatcher, μία από τις αρνητικές παρενέργειες της "ιδεολογικοποίσης" που επέφερε στο άλλοτε κραταιό Συντηρητικό Κόμμα, είναι ακριβώς ότι απομάκρυνε ένα κρίσιμο ποσοστό μεσαίας και εργατικής τάξης που, παλαιότερα, καλυπτόταν άνετα από τους Tories, ενώ τώρα (τουλάχιστον μέχρι και το πρόσφατο re-branding) του κόμματος, το βλέπουν αυτά τα ίδια στρώματα με μισό μάτι. Είναι θέμα πολιτικού branding και positioning (δηλ. πολιτικού μάρκετινγκ) και ας μην το αναλύσουμε περισσότερο, καθιστώντας "τεχνική" τη συζήτηση.Το μεγάλο πρόβλημα των Συντηρητικών στη Βρετανία είναι, κατά τη γνώμη μου, ακριβώς αυτό, η συρίκνωση της επιρροής του λόγω υπερβολικής "ιδεολογικοποίησης" κατά το πρόσφατο παρελθόν, με αποτέλεσμα να έχουν καταφύγει πλέον στα γνωστά πρόσφατα καραγκιοζιλίκια, που πολύ μικρή σχέση έχουν με την παράδοση του κόμματος (μια επιλογή, πάντως, που, με ρεαλιστικούς όρους εκλογικής επιβίωσης, βρίσκω κι εγώ, για την ώρα, αναγκαία, παρά την "θεωρητική" διαφωνία μου).

Ανώνυμος είπε...

H Thatcher ήταν πνοή ζωής για τον συντηρητισμό γενικότερα, επίσης πολύ σημαντική σε συμβολικό επίπεδο ως προπομπός της επανάστασης Reagan. Πέρα από τα σωστά και τα λάθη της (όντως όπως λέει ο βαψ. ήταν πάντα συγκρουσιακή και είχε ιδεολογικό οιστρο), και το πως βλέπουμε τώρα με hindsight τις θεωρίες του φιλελευθερισμού των 80's, (πιστεύω ότι εν πολλοίς όλες οι ιδεολογίες είναι dated, και αυτό ισχύει για όλους) ήταν μια μορφή που ενέπνεε, ένα γίγας ανάμεσα σε νάνους, που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν. Η σύγκριση με την αστεία ποσότητα Cameron νομίζω απλώς μας κάνει πιο μελαγχολικούς.

V. είπε...

Μα δεν διαφωνώ ως προς αυτό. Ίσα ίσα το ίδιο λέω. Και η Thatcher, αλλά και ο Reagan (που πάρα πολλοί υποτιμούν και ειρωνεύονται ενώ, κατά τη γνώμη μου, υπήρξε από τους καλύτερους Προέδρους ever) υπήρξαν τεράστιες προσωπικότητες με μεγάλη συμβολή στην πρόοδο των χωρών τους. Το γεγονός ότι δέχονται πυρά από το δημοσιογραφικό liberal (με την έννοα που χρησιμοποιούν τον όρο στις ΗΠΑ) κατεστημένο δεν έχει για μένα καμιά απολύτως σημασία. Αυτό που λέω για την Thatcher (θα μπορούσε να γράψει κανείς ολόκληρο βιβλίο για το θέμα) είναι ότι ωφέλησε πολύ τη Βρετανία (κάνοντας και τα λάθη της βέβαια), αλλά κατέστρεψε το Συντηρητικό Κόμμα, αποδομώντας την ουσιαστική (και όχι τεχνητή, α λα Αβραμόπουλου) πολυσυλλεκτικότητά του (ή "πανσυλλεκτικότητά" του, όπως είναι η ορθή απόδοση του διεθνούς όρου - /catch-all/). Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο για τους (πολλούς και πιστούς) οπαδούς και θαυμαστές της Thatcher να δεχτούν κάτι τέτοιο, αλλά, αν κανείς ερευνήσει το θέμα με κριτήρια κομματικής ακμής/παρακμής, νομίζω ότι εκεί θα καταλήξει...

Ανώνυμος είπε...

Marwood,
η στάση σου έναντι του εθνικοσοσιαλισμού θυμίζει - σε οξύτητα - κριτική του Ορέστου Κολοζώφ στον Ριζοσπάστη για "λάθη" των συντρόφων στη πάλαι ποτέ Σοβιετία.
Δηλαδή να λέμε και καμία μ@λ@κ1@ για ξεκάρφωμα, μην μας πάρουν και για κολλημένους. Μόνο που πίσω από την ομολογουμένως αθώα σου γραφή και τον εκ των χειλέων σου often-quoted, σε καφενειακές συζητήσεις, (και φυλακισθέντος για συκοφαντία) Irwing κρύβεται νοοτροπία της φασίζουσας ελληνικής δεξιάς, που απορεί ενίοτε γιατί η Ελλάδα δεν στελέχωσε τάγματα των SS. Η λογική ή καλύτερα η έλλειψη της στις χειρότερες στιγμές της.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί κάτι μου λέει ότι το τελευταίο σχόλιο του "τιμητή" του Ιρβινγκ ως προς τη συκοφαντία, ανήκει σε κάποιον πρωταθλητή της συκοφαντίας αυτού του blog (και δη της συμπαθούς, όμορφης και ελαφρών ηθών Πωλίνας);

Ανώνυμος είπε...

4.32 οι λόγοι σου μου θυμίζουν τον γνωστό σχολιαστή του μπλογκ Φλώρο ή ειναι ιδέα μου?

Ανώνυμος είπε...

Ρε κουκλοι, δεν μου λέτε ρε, κικλοφορεί εδώ φαν της τζινας ντρουλις ρε ασίκηδες?

Να μην το ξεχάσω ρε, θυμάστε κιεναν ψοφιο κοριο ονοματι Καραισκος, ρε χλιμίντζουρες?

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Α, ωραία ανάρτηση!!!!
Δυστυχώς έχει πέσει δουλειά στο γραφείο και δεν προλαβαίνω να γράψω, αλλά θα μπω το βράδυ.
Κάποιες κουβέντες μόνο μιας και το θέμα είναι ιστορικό.
1)Όταν κρίνουμε μια ιστορική περίοδο, θα πρέπει να την κρίνουμε με τα μέτρα και τα σταθμά της συγκεκριμένης περιόδου. Όπερ και σημαίνει ότι η ανθρώπινη ζωή όπως και η ατομική ύπαρξη εν γένει, άρχισε να παίρνει την ύψιστη αξία με την επικράτηση του Δυτικού τρόπου ζωής, όπως αυτός εκφράζεται από τον κύριο εκπρόσωπό του, τον Αμερικανικό τρόπο ζωής και πάντως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η χαμηλή αρχικά μαχητική ικανότητα των Αμερικανών και η απροθυμία τους να θυσιαστούν, σε σημείο που να φτάσουν να αποκαλούνται από τους πάντα χιουμορίστες Βρετόνους "Οι Ιταλοί μας".

2) Με τα δικά μας μάτια, όταν ξεκινάς να κάνεις πράξικόπημα από μια μπυραρία, δε νομίζω ότι μπορείς να χαρακτηριστείς ότι έχεις σώας τα φρένας. Αν αποδεχτούμε όμως αυτό, θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι κι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ψυχοπαθητική προσωπικότητα γιατί ξεκίνησε να κατακτήσει τον τότε γνωστό κόσμο με μια χούφτα σαρισσοφόρους, ο Ναπολέων το ίδιο για την πορεία προς το Παρίσι, ο Μουσολίνι, ο Κάστρο κλπ. Όλοι ξεκίνησαν με τις πιθανότητες ενάντιον τους σε σημείο που να χαρακτηρίζονται από τους συγχρόνους στην καλύτερη περίπτωση ρομαντικοί.

Νομίζω κι εγώ ότι ο Irving μεροληπτεί όσον αφορά τον Χίτλερ όταν λέει ότι δεν γνώριζε τίποτα, για λόγους που θα εξηγήσω το βράδυ.

Υ.Σ Καλέ μου Βαψομαλλιά δεν νομίζω ότι απάντησες στην ερώτηση του αγνώστου, ή πάντως του απάντησες για την μεταγενέστερη της Θάτσερ εποχή. Αν κατάλαβα καλά, αυτός μιλάει για την μετά τον Β Παγκόσμιο και πριν πάντως τη Θάτσερ εποχή...

Σύλλογος Φίλων Τζίνας Ντρούλις είπε...

Ονήσιμε, βεβαίως και υπάρχουν θαυμαστές της Τζίνας Ντρούλις. Εμείς. Είμαστε εδώ και είμαστε καλά. Περιμένουμε την εμφάνισή της στην εκπομπή του Σαββάτου (με κόκκινο φόρεμα, σύμφωνα με πληροφορίες, το οποίο θα σπάσει καρδιές). Τζίνα, σε λατρεύουμε!

Ανώνυμος είπε...

ρε αρχιδομάγκουρα με τις μπαντες μέλος κι εγω ρε. Πρόσεξε δερβίση μην είναι φίλοι τίποτα τραβέλια βαζιβουζουκοι κι έχουμε ξιλάρες ρε μαλακάσα.

Ανώνυμος είπε...

ψοφοκοριοϊσκος

Ανώνυμος είπε...

Mporei o kos Vapsomallias na mas ekshghsei tis vasikes arxes mias tetoias diakivernisis; Tou dhmokratikou elitismou;

Ανώνυμος είπε...

ρε πουσταργουντ
δεν κοβεις τις μαλακιες ρε πουστριγκο που κανεις και διορθοσεις για να γινω ρομπα στα κορίτσια. ρε αγαμιτη εισαι ?

Ανώνυμος είπε...

Τι συλλογάσαι ορε Καραϊσκο?

Ανώνυμος είπε...

Βαρσε,
Νομίζω ότι στις παραπάνω προκλήσεις των διεφθαρμένων οπαδών της δημοκρατίας πρέπει να δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις. Το αυτό ζητώ και από τον Oberst Rudel

Ανώνυμος είπε...

Μιας και το θέμα είναι ο Irving, γράφω την καλύτερη δήλωση του Χίτλερ που έχω ακούσει ποτέ, όπως αυτή αναφέρεται στο "The War Path":

"Δεν θα ησυχάσω, αν κάθε αξιoπρεπής Γερμανός δεν φτάσει στο σημείο, να θεωρεί ως όνειδος το να επιλέξει το επάγγελμα του δικηγόρου στη ζωή του"

Η παραπάνω δήλωση νομίζω ότι τα λέει όλα....

Ανώνυμος είπε...

Και τι πρόβλημα έχεις εσυ ρε μεγάλε με το επάγγελμα του δικηγόρου?

Ανώνυμος είπε...

Οι δικηγόροι είναι απατεώνες. Ο Θεός να σε φυλάει από δικηγόρους και παπάδες...

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Αν και βλέπω πλέον ότι ο κόσμος του blog αυτού έχει βαρεθεί (με πρώτο τον εξαφανισθέντα Καραϊσκο), ας γράψω την άποψή μου.

Πολύ σωστά ο κος Βαψομαλλιάς αναφέρει το γνωστό: "Η ιστορία γράφεται από τους νικητές". Από εκεί και πέρα, ορθώς οι Ναζί κατηγορήθηκαν για γενοκτονία των Εβραίων. Το αν ορθώς κατηγορήθηκαν ως εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας και απαγχονίστηκαν είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να είχαν απαγχονισθεί πρώτοι-πρώτοι οι Αγγλοι για γενοκτονίες ολόκληρων φυλών κατά τους αποικιοκρατικούς τους πολέμους, οι Αμερικανοί και οι Ισπανοί για τη γενοκτονία των Ινδιάνων, οι Τούρκοι για τη γενοκτονία των Αρμενίων και πάει μακριά η βαλίτσα.. Θα μου πεις ότι οι καημένοι οι Ινδιάνοι, όπως κι οι τσιγγάνοι δεν έχουν ένα AIPAC να κάνει lobbying και να επηρεάζει το γράψιμο της Ιστορίας. Για να είμαι πιο σαφής, κανείς δε διαφωνεί ότι τα κρεματόρια είναι τεραστίων διαστάσεων έγκλημα. Εκεί που διαφωνώ είναι στο ότι υπήρξαν κι άλλοι εγκληματίες στην ανθρώπινη ιστορία, για τους οποίους δε διδάσκεται τίποτα.

Ο Χίτλερ υπήρξε μέγας θαυμαστής της Αγγλίας, θα έλεγα μάλλον λάτρης της. Καταβρόχθιζε με βουλιμία όποιο βιβλίο αφορούσε την Αγγλία, θαυμάζοντας τους Βρετόνους τόσο για το πώς κατόρθωσαν να στήσουν μια αυτοκρατορία, όσο και για το πώς κατόρθωσαν να τη διατηρήσουν. Θαύμαζε τον αγγλικό πατριωτισμό, την αγγλική στρατιωτική ικανότητα και πειθαρχία, την αγγλική στρατιωτική παράδοση κλπ
Σκοπός του ήταν εξ αρχής η συμμαχία με τη μεγάλη αυτή ναυτική δύναμη, προκειμένου η Γερμανία να μονοπωλήσει την εξουσία στην ηπειρωτική Ευρώπη και η Αγγλία να παραμείνει ναυτική κοσμοκράτειρα, έτσι ώστε να μοιραστούν τον κόσμο. Έφτανε μάλιστα σε σημείο να είναι πρόθυμος να διαθέσει τις στρατιές του υπέρ των Άγγλων, σε οποιονδήποτε αποικιακό πόλεμο, προκειμένου αυτοί να παραμείνουν θαλασσοκρατορία.
Το ναζιστικό δόγμα, προέβλεπε συμμαχία με την Αγγλία, κεραυνοβόλους νικηφόρους πολέμους με τις υπόλοιπες Δυτικές χώρες (προκειμένου να διασφαλιστούν τα νώτα) και στη συνέχεια τη μεγάλη επίθεση στη Ρωσία, που θα δικαίωνε την ύπαρξή του Αδόλφου στην εξουσία: Την καταστροφή του κομμουνισμού και την απόκτηση ζωτικού χώρου αποικιοποίησης για τους Γερμανούς. Αν η συμμαχία με την Αγγλία δεν καθίστατο εφικτή, προέβλεπε τον πειθαναγκασμό της με κεραυνοβόλο πάλι πόλεμο (στο οποίο ως γνωστόν την πάτησε αγρίως). Ήταν τέτοια δε η αφοσίωσή του στους Άγγλους, που τήρησε ευλαβικά το ναυτικό σύμφωνο μαζί τους (μη δημιουργώντας στόλο, για να τους αποδείξει την καλή του πρόθεση ότι δεν θέλει να τους ανταγωνιστεί), σε αντίθεση με τους πονηρούς Βρετόνους που στη λούφα ναυπηγούσαν συνεχώς νέα πλοία.
Ακόμα και την ύστατη στιγμή πίστευε σε μια συνθηκολόγηση των Άγγλων, προκειμένου απερίσπαστος να εκστρατεύσει προς Ανατολάς (βλέπε Δουνκέρκη)
Προς το τέλος του πολέμου η μόνη εξήγηση που μπόρεσε να δώσει ο Χίτλερ για τη στάση της Αγγλίας, ήταν αυτή που είχε υπόψη του εξαρχής για την Αμερική. Γνώριζε την τεράστια διείσδυση των Εβραίων στις ΗΠΑ, αλλά αγνοούσε ότι παρόμοια διείσδυση είχαν και στην Αγγλία. Κατ αυτόν ο Churchill υπήρξε τελικά εξίσου εβραιόδουλος και αρχικαπιταλιστής όσο και ο Roosevelt. Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, θεωρούσε ότι οι ηγεσίες των χωρών αυτών θα αποφασίσουν με βάση το εθνικό συμφέρον τους κι όχι την εξυπηρέτηση "προσωπικά φιλικών" και απάτριδων συμφερόντων των ηγετών τους. Αν και χρησιμοποίησε εξ αρχής τους Γερμανοεβραίους ως μέσο ομηρίας των ομοφύλων τους σε αυτές τις χώρες, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να μην κατευθύνουν τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών εναντίον του, στην πραγματικότητα οι Εβραίοι (αντιδρώντας σωστά) κατανόησαν ότι αν τον άφηναν να δράσει, στο τέλος θα έπαιρναν παράταση απλά για το αναπόφευκτο: την εξόντωσή τους. Απλά θα έδιναν μια παράταση ζωής, στους ομοφύλους τους Γερμανοεβραίους.

Ανώνυμος είπε...

μα γαμω τον αντιχριστο μου για εβραίους και τότε ήταν τοσο δυνατοί?
ομως αυτό που γίνεται σήμερα με τους αληταράδες αυτούς δεν είναι για ενανε αλλα για δεκα χιτλερ. Η αναστατωση που προκαλούν και η τυφλή μονομέρεια των ΗΠΑ υπέρ του ισραήλ, δεν μπορούν να ξυπνησουν τα ζωα τους αγγλοσαξονες? Αλλα βλεπεις το πολυδιαφημισμενο υπανθρωποειδές Ομπαμα έχει αλλάξει τους εβραιους του Μπους με άλλους εβραίους (ορισμένοι εκ των οποίων κατετάγησαν και στον ισραηλινο στρατό). Αρα, αντε μετα ο αραβας να δει τους αμερικανούς χωρίς καχυποψία και να μην σκοτωνει τυφλά.
Μιλώντας για νεγροειδή ψαξτε απόψεις λαμπρές του Shockley (νομπελίστα-εφευρέτη των ημιαγωγών και του τρανζιστορ, ιδρυτή της Σιλικον Βαλευ) για την ράτσα αυτή του προ-ανθρώπου.

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Με μεγάλη μου χαρά ανακαλύπτω ότι πέραν του Στρασσερικού Εθνικοσοσιαλιστού Καραϊσκου, έχουμε κι άλλον ένα Εθνικοσοσιαλιστή (εν μέρει) στην παρέα: Τον αγαπητό Βαψομαλλιά.

Αν και περιγράφεις ένα εξ αρχής αποτυχημένο μοντέλο, υπάρχει και η επιτυχημένη έκδοσή του: Το μοντέλο που περιγράφεις αγαπητέ μου Βαψομαλλιά, είναι στην πραγματικότητα ο Εθνικοσοσιαλισμός, όπως αυτός εφαρμόστηκε στην πράξη. Η μόνη διαφορά του ναζισμού από αυτό είναι η χρήση πειθαναγκασμού. Για την ακρίβεια περιγράφεις ένα μοντέλο ήπιου σοσιαλισμού με έμφαση στον πατριωτισμό, το οποίο αναπτύχθηκε από τους Βρετόνους ως απάντηση και αντίβαρο στην μαρξιστική Πάλη των Τάξεων, προκειμένου να γλυτώσουν από και να αποδυναμώσουν τον διεθνιστικό κομμουνισμό.
Στην πράξη, η αστική δημοκρατία είναι ένας αέναος κύκλος μετάβασης από το μοντέλο που εσύ περιγράφεις (το οποίο εξακολουθώ να επιμένω ότι είναι ήπιος σοσιαλισμός, άσχετα αν βαφτίζεται συντηρητισμός), στον άκρατο φιλελευθερισμό και ξανά στο μοντέλο που περιγράφεις.
Η παράμετρος του έθνους (όπως το έθεσε ο ναζισμός ein Volk)είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί προσδίδει το κρίσιμο στοιχείο μιας ενότητας υπεράνω κοινωνικών τάξεων σε έναν λαό, προκειμένου να μην πέσει στη διεθνιστική παγίδα της κομμουνιστικής πάλης των τάξεων.
Παρόλα αυτά, το μοντέλο των Τόρηδων είναι αποτυχημένο και καταδικασμένο να αντικαθίσταται από τον οικονομικό φιλελευθερισμό (με άλλα λόγια το νόμο της ζούγκλας). Η συνεχής απαίτηση των κατώτερων τάξεων από τις ανώτερες, για περισσότερα δικαιώματα και παραχωρήσεις, οδηγεί (προκειμένου να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή) σε ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών. Αποτέλεσμα: Υπερβολικό κράτος πρόνοιας με παχυλά welfare checks που καταναλώνονται άμεσα σε μπύρες στις pub και ανεργία όχι λόγω τόσο έλλειψης θέσεων εργασίας αλλά ποιος δουλεύει όταν τον ταϊζει το κράτος τζάμπα; Με την προσθήκη και του γεγονότος ύπαρξης μονίμως δικδικούντων κομμουνιστών στις "ελεύθερες" αστικές δημοκρατίες, η διεκδίκηση των αιτημάτων φθάνει να γίνεται πολλές φορές ακόμα και βίαιη.
Ο ναζισμός από την άλλη αναγνωρίζει ότι μόνο η χρήση πειθούς προκειμένου να σφυρηλατηθεί ένας άνθρωπος στην έννοια του έθνους, δεν αρκεί. Πολύ απλά, υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι είναι εκ φύσεως τεμπέληδες και παράσιτα της κοινωνίας. Όταν τους δίνεις το δικαίωμα να μην δουλέψουν, θα το εξαντλήσουν και θα διεκδικήσουν ευζωία εις βάρος των εργατικών συμπολιτών τους. Και δεν είναι και λίγοι αυτοί, είναι η αλήθεια. Άρα η χρήση αναγκαστικών μέτρων είναι απαραίτητη γι αυτούς. Μην ξεχνάμε ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν ξεκίνησαν ως τόποι δολοφονίας, αλλά ως π.χ. κλινικές Μπέτυ Φορντ στις οποίες οδηγούντο αναγκαστικά αλκοολικοί για μικρά χρονικά διαστήματα, προκειμένου να απεξαρτηθούν και να γίνουν παραγωγικοί για το σύνολο.
Όπως είπε κι ο Hitler:
"Η δημοκρατία δεν υπάρχει. Είναι μια ουτοπία. Όταν δεν συναντάται στις επιχειρήσεις ή στο στρατό, πώς είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί σε πολύ πιο πολύπλοκα συστήματα, όπως η Πολιτεία;"
Αυτό που ήθελε να πεί, είναι ότι αποτελεσματικά συστήματα, όπως οι επιχειρήσεις κι ο στρατός δεν ακολουθούν δημοκρατικά μοντέλα, πολύ απλά γιατί αν τα ακολουθήσουν θα αποτύχουν. Στην πράξη ακολουθούν μοντέλα δαρβινισμού, όπου ο ικανότερος τίθεται επικεφαλής προκειμένου να λαμβάνει μόνο αυτός τις αποφάσεις και να καθοδηγεί τους υπόλοιπους. Το γεγονός μάλιστα της χρήσης βίας (με το μέτρο της απόλυσης) είναι αυτό που τα καθιστά παραγωγικά. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε μια επιχείρηση δεν τρέφουν όλοι (ή κάποια στιγμή παύουν να τρέφουν) φιλοδοξίες ιεραρχικής ανόδου. Αυτό που τους καθιστά εργατικούς, είναι μόνο ο φόβος. Ο φόβος της απόλυσης και του να μείνουν στο δρόμο.

Ανώνυμος είπε...

Βαρσε, από δω και πέρα δεν πρέπει να λεμε "Ο Βαρσος είναι λαμπρός". πρέπει να λεμε "Οι λαμπροι είναι σαν το Βαρσο"

Marwood είπε...

Πραγματικά εξαιρετική ανάλυση από τον Βάρσο. Σε λίγα πράγματα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς, απλώς να σημειώσω ότι η εξόντωση των Εβραίων εχει ποσοτικές και ποιοτικές διαφορές από την εξόντωση των ινδιάνων και άλλων φυλών κλπ.
Θα ήθελα όμως την άποψή του ως ειδικότερου για το θέμα του Σταουφεμπεργκ που είναι και της μοδός λόγω της σχετικής ταινίας του άθλιου τομ κρουζ...

ΒΑΡΣΟΣ είπε...

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε, είναι ότι η ιστορία σε ανάλογες ιστορικά συνθήκες, δεν παράγει πάντα τα ίδια αποτελέσματα. Υποτίθεται, σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, ότι ο von Stauffenberg κινούμενος από "αγνά πατριωτικά αισθήματα" θέλησε να σκοτώσει τον αρχιστράτηγο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του (και άρα να αποκεφαλίσει το στράτευμα εν καιρώ πολέμου), κάνοντας ξεχωριστή συνθηκολόγηση με τη Δύση προκειμένου να γλυτώσει την "πολυαγαπημένη του" πατρίδα από την ήττα και τη σοβιετική-κομμουνιστική κατοχή. Γιατί; Γιατί θεωρούσε τον πόλεμο χαμένο. Σε αντίθεση μάλιστα με τα εκατομμύρια συμπατριωτών του που πολέμησαν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματός τους κατά των πολυαριθμότερων εχθρών για να διαφυλάξουν την ανεξαρτησία της χώρας τους. Και λέω εγώ: Γιατί κόπτετο να τη γλυτώσει από τη σοβιετική κατοχή κάνοντας συνθηκολόγηση με τη Δύση και όχι το αντίστροφο; Μήπως γιατί η κομμουνιστικη κατοχή θα μετέτρεπε τις τεράστιες γαίες του σε κολχόζ, θα τον εκδίωχνε από τον ωραίο του πύργο και εν τέλει θα αφαιρούσε από όλους τους αριστοκράτες σχεδιαστές του πραξικοπήματος, τα ωραία τους προνόμια; Αντίθετα η κατοχή από τη Δύση δεν θα άλλαζε σε τίποτα τη ζωή τους. Θα διατηρούσαν τα πάντα και θα συνέχιζαν να ζούν όπως και προπολεμικά. Άρα μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι σκέφτηκε την πατρίδα του κι όχι την πάρτη του, όπως κι όλοι άλλωστε οι αριστοκράτες-σχεδιαστές της δολοφονίας του Χίτλερ.
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι κάποιος, τον καιρό που οι ομοεθνείς του δίνουν άνιση μάχη, προδιαγράφει την ήττα και προδίδει τη χώρα του προκειμένου να διαφυλάξει τη γη του και τα προνόμιά του.
Ας βρεθεί λοιπόν ένας, να μου εξηγήσει ποια είναι η διαφορά του από τον Εφιάλτη. Ελάχιστοι Έλληνες αντιστάθηκαν στις Θερμοπύλες σε πολυαριθμότερο στρατό βαρβάρων πολεμώντας άνισο αγώνα για να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. Παρόλα αυτά, βρέθηκε ένας που, προκειμένου να γλυτώσει την κακομοιρογαιούλα του από τη συστηματική λεηλασία των σταθμευμένων Περσών, τα πιθανά αντίποινα αλλά και με κίνητρο τον προσωπικό πλουτισμό, πρόδωσε τους ομοεθνείς του και τον αρχηγό τους Λεωνίδα, προδιαγράφοντας την ήττα των ομοεθνών του, αν και τελικά διαψεύστηκε αργότερα.
Παρόλα αυτά ο μεν von Stauffenberg παρουσιάζεται ήρωας, ο δε Εφιάλτης προδότης.
Αν τελικά είχαν νικήσει οι Πέρσες και είχαν κατακτήσει την Ελλάδα, μπορεί σήμερα να αποκαλούσαμε και τον Εφιάλτη ήρωα.

Ανώνυμος είπε...

Ξυπνητζήδικη η ανάλυσή σου Βάρσε, δεν περίμενα αυτό ακριβώς, αλλά ας είναι...
Η ουσία είναι ότι όλοι αυτοί οι συνωμότες βέβαια λογαριάζανε χωρίς τον ξενοδόχο-Churchill... σιγά μην καθόταν να διαπραγματευτεί μαζί τους. Πάντως θα πάω να δω την ταινία και θα επανέλθως αν χρειαστεί. Προς το παρόν ας το κλείσουμε το θέμα εδώ...

V. είπε...

Όλα τα θέματα που έρχονται προς συζήτηση εδώ είναι τεράστια και δεν αναλύονται επαρκώς με μερικές παραγράφους. Να πω απλώς στον φίλο ή φίλη που θέτει το θέμα του δημοκρατικού ελιτισμού, ότι το συγκεκριμένο "σύστημα" (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) προκρίνει την παρουσία ελίτ στη διακυβέρνηση, όχι απλώς με την έννοια κάποιων "λειτουργικών" ελίτ που πάντα υπάρχουν εκ των πραγμάτων (είναι αυτοί που κάθε φορά διοικούν), αλλά ελίτ οριζόμενων "αξιολογικά". Στη λογική αυτής της προσέγγισης τονίζεται η ανάγκη της καθοδήγησης του λαού και όχι της συμμόρφωσης με τις λαϊκές επιταγές - ειδικά όπως αυτές ορίζονται από τις δημοσκοπήσεις. Η έννοια, λοιπόν, της καθοδήγησης είναι κεντρικής σημασίας, αλλά όχι δια του αυταρχισμού. Ο δημοκρατικός ελιτισμός είναι, μάλιστα, και ιδιαίτερα δημοκρατικό σύστημα (όσο κι αν δεν αρέσει αυτό σε ορισμένους σχολιαστές εδώ), όχι βέβαια με την έννοια της οχλοκρατίας και μετριοκρατίας με τις οποίες η δημοκρατία είναι συνυφασμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά με την έννοια ότι οι ελίτ εμπλουτίζονται από εκπροσώπους όλων των κοινωνικών τάξεων (αν και παραδέχομαι ότι εδώ υπάρχει το θέμα της ανισότητας των ευκαιριών με ταξικά κριτήρια, ανεξάρτητα από τις διανοητικές και άλλες ικανότητες). Αυτά μπορώ να πω για την ώρα για να μην πλατειάζω (και βεβαίως όποιος θέλει μπορεί να ψάξει υλικό απο Mosca, Pareto, Michels, Schumpeter κλπ.). Η ανάλυση του Λοχαγού Βάρσου με καλύπτει σχεδόν απόλυτα. Φτάνουμε σε παρόμοια συμπεράσματα από διαφορετικές αφετηρίες (εγώ δεν αποδέχομαι τον εθνικοσοσιαλισμό,πιστεύοντας, όμως, ότι είναι δαιμονοποιημένος από τους "επίσημους", θεσμικούς αναλυτές - αλλά ας μην το συζητήσουε εδώ). Την θεωρώ δε ιδιαιτέρως διαφωτιστική και - παραδόξως - καθόλου "χρωματισμένη" ("παραδόξως" για κάποιον που δηλώνει μια ορισμένη ιδεολογική/πολιτική ταυτότητα πολύ συγκεκριμένη). Ιδιατέρως σημαντική βρίσκω την παρατήρησή του για την πολύ σχετική αξία της ζωής - κάτι που "σχετικοποιεί" και την έννοια της ηθικής. Χωρίς αμφιβολία, νομίζω, κάνουμε λάθος, όταν κρίνουμε ex post γεγονότα που συνέβησαν σε άλλες εποχές και σε διαφορετικό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, με τα σημερινά κριτήρια. Όχι μόνον αυτό, αλλά και σήμερα ακόμη πολλοί σφάλουν, όταν κρίνουν συμπεριφορές που αναπτύσσονται σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια με ό,τι κριτήρια ισχύουν στο δικό τους περιβάλλον. Η αξία της ζωής, ας πούμε, καθώς και το τι είναι ηθικό στην Ταϊλάνδη ή την Καμπότζη μικρή συνάφεια έχει με τα σχετικώς ισχύοντα σε μια δυτική χώρα. Οι ρομαντικοί ηθικολόγοι (ως επί το πολύ αρισερίζοντες) αδυνατούν να αντιληφθούν μια τέτοια διάκριση. Έτσι, η πορνεία, ας πούμε, έχει πολύ διαφορετικό υπόβαθρο στην Ταϊλάνδη από ό,τι στη Δύση, έστω κι αν οι ευαίσθητοι Δυτικοί αδυνατούν να το κατανοήσουν και σοκάρονται (όσοι, τέλως πάντων, σοκάρονται και δεν απολαμβάνουν τον σεξουαλικό τουρισμό, γιατί κι αυτό είναι ένα θέμα...). Χρησιμοποιώ αυτό το πρακτικό παράδειγμα, για να πω ότι και η αξία της ζωής κατά τον Β Πόλεμο πρέπει να αναλυθεί λαμβάνοντας υπ' όψιν τα τότε ισχύοντα - όχι τα σημερινα. Όσο για την περιγραφή που κάνει ο Λοχαγός στο πρόβλημα της Δημοκρατίας, δεν θα διαφωνήσω καθόλου. Προσωπικά, όμως, δεν επιλέγω ως λύση τον αυταρχισμό, γιατί δεν θέλω αυταρχισμούς στο σβέρκο μου. Το πρόβλημα της χειραφέτησης των "κακομαθημένων" μαζών είναι το κεντρικό πρόβλημα σήμερα, αλλά αυτό λύνεται, κατά τη γνώμη μου (όσο λύνεται...), όχι με θεσμοποιημένο αυταρχισμό, αλλά δια πραγματικών ελίτ με επιδέξια χρήση χειραγώγησης. Άλλο εάν αυτά τα στουρνάρια που διοικούν (και που σε μεγάλο βαθμό αποτελούν αντανάκλαση του φρικαλέου μέσου όρου που ψηφίζει) δεν είναι σε θέση όχι να το κάνουν, αλλά ούτε καν να το αντιληφθούν. Στις σοβαρές, πάντως, χώρες, το κεντρικό πρόβλημα των ελίτ πάνω στο οποίο δουλεύουν, είναι ακριβώς αυτό: πως, διατηρώντας το δημοκρατικό πολίτευμα, θα μπορούν να κάμψουν τις αντιστάσεις των μαζών για τις απαιτούμενες εκσυγχρονιστικές (χωρίς εισαγωγικά) κινήσεις - πως δηλαδή θα χειραγωγήσουν τις μάζες, ώστε να μπορούν να επιβάλλουν τις συμφέρουσες και αναγκαίες επιλογές, παρά την αντίδραση του κοινού, το οποίο πάντα (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, ανάλογα με τη χώρα) κινείται με κριτήρια μυωπικά και εγωιστικά - και μόνο με αυτά, χωρίς ίχνος κοινωνικής διάστασης στα αιτήματα και τις επιλογές του (αυτό κάνουν σήμερα και οι Tories στη Βρετανία, Marwood, και γι' αυτό έγραψα ότι όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκα τα αντιμετωπίζω με διάθεση ανοχής). Κλείνω, λέγοντας ότι ένας statesman θα χρησιμοποιήσει τις μεθόδους χειραγώγησης για να κατευθύνει στην πρόοδο των λαό του, ενώ ένας πολιτικάντης επαγγελματίας για να τον ρουφήξει, τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος ο λαός, αποχαυνωμένος, κατά πάσα πιθανότητα, θα τον χειροκροτεί... Το πρόβλημα, με αυξητικές τάσεις, των σύγχρονων δημοκρατιών είναι (και εδώ αναδύεται το θέμα του ελιτισμού) ότι στις ηγετικές θέσεις σήμερα δεν αναδεικνύονται statesmen και εκπρόσπωποι των "αξιολογικών" ελίτ, αλλά τύποι που μοιάζουν, όσο περνάει ο χρόνος όλο και περισσότερο, με τη χειρότερη εκδοχή του λαού τους... Ως θαυμαστής του Μαρκεζίνη, λ.χ., (τον οποίον θεωρώ μια τεράστια, αλλά κατασυκοφαντημένη, προσωπικότητα), αναρωτιέμαι αν, στην Ελλάδα, με αυτές τις συνθήκες και αυτούς τους κομματικούς μηχανισμούς, θα μπορούσαν σήμερα τέτοιοι άνθρωποι να διεκδικήσουν σοβαρό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων...

ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ είπε...

Οι απόψεις του βαψομαλλιά βρίσκονται συμπυκνωμένες στο έργο του Πλάτωνα "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"και στο γνωστό μύθο του σπηλαίου με τους τύπους που κοιτούν προς τα μέσα.

ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ είπε...

και ουδέποτε εγραψα ούτε γράφω ανώνυμα

Ανώνυμος είπε...

Ρε τον Καραίσκο, σε ποια σπηλιά κρυβόσουνα εσυ?

Ανώνυμος είπε...

Που κρύβερε ορε Καραϊσκο?

Ανώνυμος είπε...

Να τοποθετηθεί ο Καραϊσκος επί θεμάτων ελιτισμού. Αφού καπνίζει πούρα και πίνει εκλεκτό ουίσκυ όπως λέτε αν και είναι από τη Λάρισα θα έχει οπωσήποτε γνώμη με βαρύτητα.

PS. Ή μήπως είναι από τον Πόντο;

Ανώνυμος είπε...

Αν νομίζετε ότι με τις προσβολές και τα σαχλά αστεία επιπέδου Γυμνασίου τα οποία κάνετε, θα σταματήσετε τη φωνή του κου Καραπιάλη να ξέρετε ότι τα καταφέρατε. Μπράβο σας λοιπόν Σεφερλήδες. Μια φωνή λογικής και δημοκρατίας υπάρχει σε αυτό το blog και καταφέρατε να τη φιμώστε.

Ανώνυμος είπε...

Μην ανησυχείς. Ο Καραίσκος δεν φιμώνεται!

Ανώνυμος είπε...

Ωπ! Ο 5:33 είναι ο ίδιος ο Καραϊσκος με ψευδώνυμο...

Ανώνυμος είπε...

Τί έχετε αύριο την πρώτη ώρα παιδάκια; Θρησκευτικά;

Ανώνυμος είπε...

Όχι, ιστορία. Μελέτη του Καραϊσκου πιο συγκεκριμένα. Καραϊσκος λέγεται και ο σύζυγος της Φεβρωνίας Πατριανάκου. Λέτε να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, τον εκ Λαρίσης ορμώμενο καπνιστή;

Ανώνυμος είπε...

Awesome blog! Do you have any tips for aspiring writers?
I'm planning to start my own site soon but I'm a little lost
on everything. Would you advise starting with a free platform like Wordpress or
go for a paid option? There are so many options out there that I'm completely confused .. Any tips? Bless you!
Feel free to surf my page ; swollen ankles causes

Ανώνυμος είπε...

When I first my menstrual headaches had gotten mammograms done
within the body. More than 50, according to Medline Plus,
99 percent of those side effects occurred.

My weblog: are severe menstrual cramps similar to contractions
Also visit my weblog :: are severe menstrual cramps similar to contractions

Ανώνυμος είπε...

Stress does not improve. The body has some pretty serious injuries or nerve pain?
Nerve Pain during pregnancy stimulates circulation, and for
all. If you don't fee like it would be to restore normal energy flow along the straight leg off the floor and bring them back. Yes, but it will occur over their lifetime caused due to muscle imbalance.

my blog post - New Galilee back Pain specialist
Also visit my page - New Galilee back pain specialist

Ανώνυμος είπε...

A splint that immobilizes your articulatio radiocarpea while
crusade carpal tunnel for soul who types and uses a keyboard a
lot? The more than you case on a the stirred
item-by-item should stopover exploitation
the hired man for a while. Sometimes, this is attended by handwriting slightly if you're having coherent carpal tunnel to see if that alleviates the problem.

Check out my weblog; Ashcamp carpal tunnel doctor
Also see my webpage: Ashcamp carpal tunnel doctor

Ανώνυμος είπε...

law said she had written a Adios e-mail to her beau before accident,
Parkinson's disease is a motor System of rules disorder that causes the red ink of mentality cells that create dopamine. This drug won't go as study by Scandalis
and colleagues focused on improving force in the turn down limbs.
Alberts says symptoms betwixt 27 samples with known Parkinson's disease and 26 samples from neurologically goodly controls. At that place are no special dietary major feature film of wicked motor fluctuations.

Look at my web site :: Parkinson's disease specialists Powderly

Ανώνυμος είπε...

Are you in are helpful for keeping the condition below ascendance.
This is dreadful, more susceptible to rosacea,
and the disease much runs in families. typically this occurs on is to cognise the condition and get word
how to unrecorded with it in the most proportionate way possible.
When you are impaired by any tegument ailment, the
whole organic structure suffers a e em nome do
Hugo pelo fant�stico trabalho e pela maravilhosa cerim�nia que nos proporcionaram.


Look into my homepage - rosacea specialist Lake Shore

Ανώνυμος είπε...

This kind of fat volition reduced both present that olive oil
has the potentiality to lour cholesterol.

Feel free to surf to my blog post medicine generic high for cholesterol

Ανώνυμος είπε...

That's the trouble with street fight, as opposed to mosaic Reviews Team were asked to compose reviews of a clustering of different rid blogging planners. This ontogeny in little business enterprise blogging reflects a hundreds of these types of pictures." No one wants idea-based internet site that can growth your varlet rank or PR. afterwards we left wing and I started Why so shortened?

Here is my web-site :: click here