ΤΟ ΧΑΚΙ ΣΑΚΑΚΙ

Θα έλεγα οτι η πολιτική μοιάζει με το ποδοσφαιρο: Ο θρίαμβος απ την τραγωδία απέχουν ελάχιστα.
Δείτε , ας πούμε , την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ απο το 1992. Ενα εκδοτικό συγκρότημα της κακιάς ωρας , πιο κακορίζικο απο όλες μαζί τις δημόσιες υπηρεσίες, με μια εφημερίδα πιο μαστουρω κι απο υπνοστεντόν -ουτε σε εκτακτες εκλογές δεν ανακαλουσε η διεύθυνση τις άδειες - την αγόραζαν οι κομματικοί μόνο για την οικονομική συνδρομή . Μια εφημερίδα και ένα επιτελείο στη Κουμουνδούρου , που ο πρώτος πήγαινε στις δέκα και ο τελευταίος εφευγε στη μία με διάλειμμα ενα για φαγητο , ενα για καφέ και ένα για το σουπερ μαρκετ. Ιδεολογία και εφαρμογή στην πράξη .

Και στις επιδόσεις τα ίδια: Μια με τη Δαμανάκη το κόμμα βγήκε εξω απο τη βουλή , την αλλη με τον αριστερο μεγαλοδικηγόρο το κομμα έπιασε τα μαυρα χαράματα το 3% , κατατονια και αριστερή μιζεραμπιλιτέ. Συντηρητικούρα , βρώμα απο ναφθαλίνη , κατασταση πιο στάσιμη και βαρετή ακόμη και απο τα κοστούμια του κωνσταντόπουλου και τις ομιλίες του Αλαβάνου.

Κι έβλεπες και τα στελέχη να συνεδριάζουν με τις ώρες απολιθωμένοι και χαμένοι στους ιδεολογικούς λαβύρινθους τους και τα αδιέξοδα του Μαρξισμού , την ίδια ώρα που ο διπολισμός μαζευε 89 τοις εκατό - καρδια μου μην ανησυχείς δεν θα χωρίσουμε εμείς. Τσιγάρα , γόπες , λιόσποροι , φωνές και κρασιά πάνω στην ταυλα. Και απο πεζοδρόμιο, καθε μήνα τα ίδια πέντε πεντε δέκα , τη μια απεργία την αλλη αντιρατσιστικό , 17η νοέμβρη , πρωτομαγιά ΄, δημοτικές εκλογές , δώσε πάλι απεργία, " αγώνες " , μια χωριάτικη και ενα μπακαλιάρο σκορδαλιά .

Απο πίσω ένα μάτσο καθυστερημένοι ο καθένας με της ψωλής του το χαβά. Ροζα , ΚΟΕ , ΔΗΚΚΙ παντζας , ΑΚΟΑ, Συνασπισμός ,ο άλλος με το μάο, ο άλλος του Γκράμσι , ο άλλος του μπερλιγκουερ , ο άλλος ΠΑΣΟΚ . Τα ρεύματα και οι συνιστώσες ισχυαν πριν ναυαγήσει η χώρα , στεγνώσει η πιάτσα και πριν έρθει ο Τσίπρας που έκανε το κόμμα Ντουτσεικό και μυρίσει το σκοτάδι και όλη η αβυσσος. Οπως γίνεται πάντα μπροστά στην κουτάλα της εξουσίας , οι σημαίες , τα κόκκινα λάβαρα και οι εξτρεμιστικές σαχλαμάρες περι ανατροπής ( και πέναλτι) μπαίνουν στον εκάστοτε κώλο προκειμένου ο κώλος να κάτσει σε μια πολυθρόνα της προκοπής που είναι και το τοπικό μας ζητούμενο.

Τώρα όμως ήρθε, ήδη έχει έρθει η pay back time. Τριάντα χρόνια γελούσαμε με τους δεκαπέντε μουσάτους και τα δυο τρία -οχι παραπάνω- κοντοπόδαρα ταγαροφόρα της αδειας πλατείας.
Τωρα οι γραφικοί του χθές έχουν ήδη μπουκάρει χωρίς τα πάνινα χακί σακκάκια , σε όλα τα σαλόνια ,στο ΔΟΛ στο ΜΕΓΚΑ , στο Μεγάλη Βρετανια πρωινό με τους πρέσβεις , ολες οι θύρες ανοιχτές. Η ίδια ιστορία πάντα . Με εκλογές δεν πρόκειται να υπάρξει σωτηρία , είτε κομουνισμο γυρεύετε είτε φιλελευθερισμό θέλετε , είτε απλά να γενείτε ανθρωποι αν θέλετε.

Μ αρέσει που τους λέμε και βλάκες τουτους τους μουσάτους με τα στριφτά.