ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μπορεί και να είναι ιδέα μου αλλα και μόνο στο ακουσμά του το επαγγελματικό κόνσεπτ "αθλητική δημοσιογραφία" μου ακούγεται γελοίο.Προφανώς πρόκειται για ένα ακόμη απο τα χιλιάδες επαγγέλματα που εκκολάπτει και γεννοβολά η ελεύθερη αγορά στο πλάισιο του θεάματος και της κατανάλωσης του "οτι κάτσει και οτι ζητηθεί".Και απο δίπλα να έχεις και τον ΟΠΑΠ που αντί να χρηματοδοτεί και να μπαλώνει καμμιά τρύπα απο τις τόσες που υπάρχουν στην υγεία την εκπαιδευση και στις αθλητικές υποδομές, φροντίζει να τα σκάει σε όλον αυτόν τον σαπροφυτόκηπο για να ζεί μεγαλοπρεπώς ο Μίνος,ο Βερνικος,ο πουρουπουπου και οι λοιπές μορφές που κοσμουν το πράγμα.Και όταν κλείσει και καμμιά αθλητική κουραδοφυλλάδα διαβάζουμε και επικηδείους για το κλείσιμο της ιστορικής "αθλητικής ηχούς". Απορώ πως πορεύεται η χώρα μετα το κλεισιμο της ηχούς.
Χωρίς να το ψάξω ιδιαίτερα η Ελλάδα μάλλον είναι η μοναδική χωρα στην οποία λειτουργούν -εστω και ιδιωτικές- σχολές λέει αθλητικού ρεπορτάζ.Πληρώνει δηλαδή ο μπαμπάς και η μαμά με βάση το οτι το παιδί "πρέπει να σπουδάσει οτι του αρέσει" για να διδάξουν το αγγελούδι τους ο Σκουντής,ο Κοτζιάς ξερω εγω ο Γαβαλάς ο ένας και ό άλλος.Και να διδαχθεί τι αν έχεις τον θεό σου; Να κάνει προβλέψεις για το παγκοσμιο στοίχημα στα όρια της μεταφυσικής ενόρασης και να ποντάρουν οι αργόσχολοι στα προπατζήδικα, να μάθει να πoρώνει το φίλαθλο λαό οταν σκοράρουν οι ομάδες του στην ευρώπη στριγγλίζοντας σαν λυσσασμένο ζώο,να συνομιλεί με αγρυπνους ακροατές στα τηλέφωνα τη νύχτα,να παίρνει το Θεοδωρίδη τηλέφωνο ή τον Αλέφαντο για να τον βγάλει στον αέρα και να μάθει οταν γράφει μια είδηση ας πούμε για τον Μιχάλη Κωνσταντίνου οτι πρέπει να αντικαθιστα το όνομα του υποκειμένου με άλλους προσδιορισμούς για να μην κουράζει τον αναγνώστη π.χ:Ο κύπριος σεντερ φορ,ο υψηλόσωμος κυνηγός ο ασος απο την μαρτυρική μεγαλόνησο και αλλα τέτοια γελοία.
Και για να μην νομίζει κανείς οτι γίνεται και σοβαρό μάθημα στην σχολή, σας διαβεβαιώ οτι γίνεται αυτό ακριβώς που φαντάζεσθε.Η κουβέντα πάει στην χθεσινή τεσσαρα ,στον Λέτο στους Γιαννακόπουλους στον διαιτητή στον Κόκκαλη στον Τζίγγερ και γενικά σε οτι συζητιέται στους καφενέδες στις εφορίες και στις δημόσιες υπηρεσίες τα δευτεριάτικα πρωινά.Τέτοιες σπουδές...
Για την γενικότερη αισθητική του χώρου έχουν γραφτεί τα όσα και θα λέγαμε οτι μόνο σε βίλλα τσιγγάνου χασισέμπορου μπορείς να δείς τέτοιες ομορφιές.Το ωραίο είναι οτι όλος αυτός ο εσμός συναναστρεφόμενος και συναντώμενος μοιραία με την Ιταλική κατάσταση θαμπώθηκε και κοστουμαρίσθηκε φιοφιορίσθηκε και γραβατώθηκε με μέριμνα κρατική πάντα, οπως φαίνεται δε μου απέκτησε και άποψη, ακούμε στην αθλητικη κυριακή εμβρόντητοι ανταλλαγές σχόλίων και φιλοφρονήσεων για το γραβαταριό του κυρίου Μπαρούφα του Μίνου και του πουρουπουπου.Για καραευνόητους λόγους οι αθλητικοί δημοσιογράφοι μαζί με τους ποδοσφαιριστο μπασκετμπολιστες και τους αυτοκινητιστές είναι η επαγγελματική ομας με την συχνότερη παρουσία στα μπουζουκτσίδικα.Πάλι για καραευνόητους λόγους οι περισσότεροι είναι κώλος και βρακί με τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες. Σχεδον μονίμως δε οι παρεες των αθλητικογράφων πλαισιώνονται απο κακοβαμμένες ξανθές τίγκα στα μαιμουδοαξεσουάρ και στα κακά βερνίκια,παντελώς δε μολυνσμένες, καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια με το χαιλίκι το οποίο βιώνουν δίπλα στους τηλεοπτικούς αστέρες που εν πολλοίς τους θεωρούν πνευματικούς ανθρώπους.
Η πιο φαιδρή εικόνα όμως μας προέκυψε μόλις τα τελευταία δεκα-δεκαπέντε χρόνια με όλους αυτούς τους εναλλακτικούς αθλητικογράφους που αφού διείδαν την παντελή ελλέιψη στοιχειώδους επιπέδου στον χώρο, κάτσανε και διαβάσανε πέντε λογοτεχνίες και εκφράζουν άποψη για οτι τους κατέβει.Απο πολιτική μέχρι αστροφυσική.Ανοίγεις το ραδιόφωνο η την τιβι για να δείς μάτζεστερ ας πούμε και σου κοπανάνε για τους μπίτλς το σεξπηρ μεχρι και για τον εορτασμό της εργατικής πρωτομαγιάς στο Μπρίστολ είναι ικανοί να πούν για να μας αποδείξουν οτι έχουν και γενικότερη που λένε μόρφωση.Δεν μας φτάνουν και οι ιδεολογικές αναζητήσεις τους,έχουνε και το υπαρξιακό τους κόμπλεξ να αποδείξουνε οτι δεν είναι σαν τους συναδέλφους που δεν ξέρουν να κλίνουν το "είμαι" και υφιστάμεθα στο φινάλε, το παγκοσμίας πρωτοτυπίας φιλοσοφο λογοτεχνικό σπορτκάστιγκ αλα Σπυρόπουλου και Παπαδογιάννη.