ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: EINAI AYTO MAKETO?

Το whom it may concern

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από τις λίγες που δικαιώνουν απόλυτα το χιλιοπαιγμένο κλισε "μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις".

Και μια και είμαστε εδώ ένα κουιζ: Ποιοί είναι και γιατι χαίρονται οι παραπάνω εικονιζόμενοι?

α. Είναι "επενδυτές" και πανηγυρίζουν την εισαγωγή άλλης μίας εταιρείας συμφερόντων του κυρίου με το μούσι στο κέντρο, στο Χρηματιστήριο (όπως NYSE, βλέπε κουδουνια, σφυράκια, κομφετί)?
β. Είναι μέλη της WWF και επιχαίρουν γιατί επιτέλους η δικαιοσύνη έδειξε τις οικολογικές της ευαισθησίες εμποδίζοντας το περιβαντολογικό (sic) έγκλημα που πήγε να διαπραχθεί στον Βοτανικό?
γ. Είναι οπαδοί της τοπικής αυτοδιοίκησης και ταυτόχρονα της νεοκευνσιανής προσέγγισης στην οικονομίας (που είναι άλλωστε και της μοδός), και γιορτάζουν μια ακόμη χρήσιμη στρατηγική δαπάνη της Δημοτικής Επιχείρησης Προβολής και Επικοινωνίας Πειραιά, που μάλιστα έγινε προσπερνόντας περιττές γραφειοκρατικές τυπικότητες όπως δημόσιοι διαγωνισμοί, υποβολή προσφορών κλπ?

Παρ' όλο που οποιαδήποτε από τις παραπάνω απαντήσεις θα μπορούσε να είναι σωστή, καμία τους δεν είναι, μιας και η φωτογραφία πάρθηκε στις 11/5/2003 στις εξέδρες του γηπέδου Ριζουπόλεως, και οι εικονιζόμενοι προφανώς εμψυχώνουν τον κοινωνικό αγωνιστή Τάκη Τσουκαλά στον τίμιο αγώνα του να καταρρίψει το ρεκορ guiness καρπαζιάς με θύμα τον άτυχο εθνικό μας τερματοφύλακα-δενδροκηπουρό (όπως λέμε τερματοφύλακας -γιατρός).

Και επειδή ο καθένας στο είδος του, ενόσω ο κος Κατσαπιάλης ήταν στις επάλξεις μαζί με την εξεγερμένη νεολαία μας, εγω κρυβόμουν, που αλλού, στο (ελεύθερο) Κολωνάκι...

Τούτη η φωτογραφία λοιπόν, μου ήρθε στο νου, καθώς ροβολόντας προχθές τις απόκρημνες και επικίνδυνες πλαγιές του Λυκαβηττού, τη προσοχή μου τράβηξε κάτω από την ιερή κολώνα του da capo (που θα λεγε και ο α.π.) μία κεφάτη παρέα, που απ' όσο μπόρεσα να διακρίνω, απετελείτο από τους αξιότιμους κ.κ. Ν. Πατέρα, Σ. Ψυχάρη, Ν. Κακαουνάκη και στην οποία θα προσετίθετο αργότερα και ο Ι. Β. Βαρδινογιάννη. Τι να συζητούσαν άραγε οι επιφανείς αυτοί συμπολίτες μας?

Ίσως την αναθεώρηση -πια- της όμορφης εκείνης μακέτας που έχει καταστεί μήλον της έριδος και πέτρα του σκανδάλου τρόπον τινά, για όσους εξ' ημών είναι οπαδοί του τριφυλλοφόρου σωματείου (μακριά από μας), αλλά και για τους ευαίσθητους και τρυφερούς συπολίτες μας, που ως άλλοι θαυμασταί του μεγάλου John le Carré, ζουν με το όνειρο να διαιωνίσουν στην πόλη μας, ένα σκηνικό παρόμοιο με αυτό στο οποίο εκτυλίσσεται η δράσι ενός από τα πιο ωραία μυθιστορήματά του, του the Constant Gardener (στα ελληνικά ο Επίμονος Δενδροκηπουρός) που περιγράφει τις περιπέτειες ενός Άγγλου διπλωμάτη στη μαγική και εξωτική Kibera του Nairobi.

ΥΓ: Καθώς αποχωρούσα, έφτασαν στ' αφτιά μου οι κραυγές κάποιου τηλεπωλητή από την τηλεόραση του διπλανού μαγαζιού του θρυλικού Pero: Δυνατά και Ελληνικά, Δυνατά και Ελληνικό φώναζε, ή κάτι τέτοιο, δεν κατάλαβα καλά...