Καλά μας τα λες κύριε Καλταβερίδη, αλλά δεν μας είπες τίποτα για τον φορεστγκαμπικό αρχηγό σου Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κυκλοφορεί με φαβορίτα ροκαμπιλάδικη και κοκκοράκι Εντι Κόχραν, 35άρα πουρή πλέον, ενώ η πολιτική (?) του σκέψη (??) είναι επιπέδου μέλους δεκαπενταμελούς κατά τις καταλήψεις επί μητσοτάκη, όπου και μπήκαμε στην τελική ευθεία προς την απόλυτη καταστροφή της σχολικής παιδείας (αυτό δεν επιδέχεται αμβισβήτησης), προκειμένου να φτάσουμε στο σημερινό σημείο όπου η αγραμματοσύνη που χάρισε απλόχερα η αριστερή κυριαρχούσα ιδελογία της μεταπολίτευσης στα πιτσιρίκια, ήρθε και έδεσε με την εγγενή ηλιθιότητα της φυλής, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Για πες μας για το τυπάκι αυτό λοιπόν, που στο νεσεσερ του το καλοκαίρι όταν πηγαίνει στη γαύδο και στη δονούσα με τους υπόλοιπους κατσαπλιάδες που έχουν μείνει άπλυτοι από την εποχή της γένοβας για να θυμούνται τις ηρωικές στιγμές, το μέγιστο χώρο σίγουρα καταλαμβάνει (αν εξαιρέσεις τα υλικά για κατασκευή μπάφων και το κεφάλαιο του μαρξ σε εικονογραφημένα) υπερμέγεθες σεσουάρ τύπου twin turbo, γιατί μπορεί η ιδεολογία του να επιτάσσει βρώμικια αμασχάλη και μπίχλα εν γένει, ο επικοινωνιολόγος του όμως του έχει πεί ότι το κοκοράκι αρέσει πολύ στις ξεμωραμένες τζατζόγριες που τον λιγουρεύονται και πρέπει να το συντηρεί πάση θυσία και σε όλες τις συνθήκες.
Εχω τρείς λέξεις για το κόμμα σου Αντε πλυθείτε ρΕΕΕΕ!
Αναρτήσεις
.png){kind=small}
3 σχόλια:
Στο θέμα της εμφάνισης θα διαφωνήσω μαζί σου marwood... Δε νομίζω ότι η παρακμιακή εμφάνιση χαρακτηρίζει αποκλειστικά τις αριστερές πολιτικές απόψεις. Στο κάτω κάτω της γραφής και ο νεοσυντηρητικός Γούλφοβιτς κυκλοφορούσε με τρύπιες κάλτσες και λεκέδες φαγητού στα ρούχα... Ότι ο Τσίπρας μοιάζει με άλουστο ροκαμπιλά, πρόεδρο δεκαπενταμελούς σχολείου, στο οποίο έχει μείνει επί 20 συναπτά έτη, είναι γεγονός.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αριστεροί που ντύνονται καλόγουστα... (με εξαίρεση αυτούς του ΚΚΕ)
Έχείς ένα δίκιο αγαπητέ ανώνυμε, άλλωστε γνωρίζω και εγώ έναν δικηγόρο γνωστό του κολωνακίου, μάλλον συντηρητικών πεποιθήσεων, ο οποίος κάποιες ημέρες την εβδομάδα φέρει (υπερηφάνως πρέπει να πω) εις τον γιακάν του υποκαμίσου του το περίφημο Παράσημον του Αίματος (Blutorden 9. Nov. 1923).
Από την άλλη πλευρά, κάποιοι συμπατριώτες μας αριστεροί του ανανεωτικού χώρου, έχω παρατηρήσει και εγώ ο ίδιος ότι έχουν αναπτύξει υψηλού επιπέδου αίσθηση για τα περί της μοδός και της γενικότερης ευζωίας αφορώντα θέματα, υιοθετόντας μάλιστα, μια τολμώ να πω, Churchillian approach (cuban cigars, ξυπνητζίδικα σχόλια κλπ), ειδικά σε ότι έχει να κάνει με την κατανάλωση κοκκινελίου ή λευκού ξηρού επιτραπέζιου κατά τις κατ' εξοχήν μη ενδεδειγμένες ώρες, πράγμα που έχει προφανείς συνέπειες στη σοβαρότητα και τον ειρμό του γραπτού τους λόγου, ωστόσο χαρίζουν αυτό το χαμόγελο που τόσο έχουμε ανάγκη, στις δύσκολες αυτές ημέρες που οι μπάτσοι χτυπάνε παιδάκια κλπ.
ΧΙΚ
Δημοσίευση σχολίου